ค่ำคืนอันแสนเงียบสงบไร้เสียงรบกวนมีเพียงเสียงคลื่นลมซัดผ่านเข้าชายฝั่ง มันทำให้ของขวัญรู้สึกสบายใจยามเมื่อได้สัมผัสกับธรรมชาติแบบนี้ ความคิดอยากจะมีบ้านหลังเล็ก ๆ ติดกับริมทะเลนั้นคือสิ่งที่เธอใฝ่ฝันมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ยามเมื่อได้มาอยู่ในสถานที่แบบนี้มันทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายถึงแม้ว่าในใจของเธอจะกำลังโศกเศร้าอยู่ก็ตาม ธนากรกับวิเวียนหายเข้าไปในห้องพักตั้งแต่มาถึงจนตอนนี้ยังไม่ออกมา ส่วนเธออาหารนั้นไม่ต้องเป็นห่วงจากมีบริการจากทางบังกะโลนำไปเสิร์ฟถึงห้องของทั้งสอง รวมถึงเธอด้วย แต่ถึงแม้ว่าอาหารจะน่าทานมากแค่ไหนแต่บาดแผลในใจมันทำให้เธอทานเข้าไปได้เพียงไม่กี่คำก่อนจะล้มตัวนอนพักผ่อนหลับไปพร้อมน้ำตาเหมือนเช่นทุกคนที่ผ่านมา
สองเท้าเรียวเล็กสวมด้วยรองเท้าแตะยืนหยัดนิ่งอยู่บนชายหาดสีข้าว ด้านหน้าของเธอนั้นคือท้องทะเลอันแสนกว้างไกลสุดลูกหูลูกตา เมื่อมองไปไกล ๆ ก็จะเห็นแสงไฟบนเรือของชาวประมงอยู่ไกล
