เสียงสะอื้นยังคงดังขึ้นบนเตียงนอนขนาดกลาง ความอ้างว้างมันกำลังเกาะกินหัวใจของเธออย่างเจ็บปวดแสนสาหัส ร่างเพรียวบางนอนคุดคู้ตัวเข้าหาความเจ็บจากโดนไอความร้อนมันไม่สามารถเทียบเท่าได้เลยกับบาดแผลในใจของเธอในตอนนี้
พรึ่บ
"เจ็บมากไหม ให้คุณกรดูแผลหน่อย"แรงยุบจากด้านหลังบวกกับเสียงของธนากรดังขึ้นในความมืดทำให้ของขวัญสะดุ้งด้วยความตกใจ เพราะคิดว่าเขานั้นได้ออกไปจากห้องเสียแล้ว
แสงแห่งดวงจันทร์สาดส่องเข้ามาผ่านประตูนอกระเบียงทำให้เห็นกรอบหน้างามของเธอที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา และไหนอีกจะขอบตาบวมช้ำนั่นอีก นี่คงร้องไห้หนักเพราะเขาอีกแล้วสินะ
"คุณกรขอโทษ ที่ไม่ถามอะไรให้แน่ชัดก่อนอย่าโกรธคุณกรเลยนะคนดี"ของขวัญยังคงนอนนิ่งเงียบปล่อยให้ธนากรพูดอยู่เพียงคนเดียว คำขอโทษของเขามันไม่ได้ช่วยทำให้แผลในใจของเธอหายไปเร็วขนาดนั้น มันต้องใช้เวลารักษาเหมือนกัน ครั้งนี้เขาทำกับเธอแรงมาก และอีกอย่างเขาไม่เคยล
