เช้าวันต่อมา
TIME 8.00 AM
ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง
“อื้อออ” ดอลลี่ครางออกมาอย่างหงุดหงิดก่อนจะพลิกตัวลงจากที่นอนแล้วลุกขึ้นยืนเพื่อเดินไปเปิดประตูทั้งที่ตายังคงหลับอยู่
แอดดด
“อีดอลลี่นี่มึงพึ่งตื่นหรอ” เป็นเสียงของฟีเลียที่เอ่ยขึ้นหลังจากที่เห็นสภาพของเพื่อนตัวเอง
“มึงมาทำอะไรแต่เช้าเนี่ยย กูจะนอนน” ดอลลี่โวยวายขึ้นอย่างเอาแต่ใจตัวเองก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องนอนของตัวเองพร้อมกับทิ้งตัวลงบนเตียง
“ไม่ได้! มึงลืมแล้วหรอว่าวันนี้วันอะไร” ฟีเลียก็เดินตามเข้ามาพร้อมกับลากดอลลี่ให้ลุกขึ้น
“……” เงียบ
“ดอลลี่ ถ้ามึงยังไม่ตื่นเฮียได้ขึ้นมากินหัวมึงแน่” จบประโยคของฟีเลีย ดอลลี่ก็ดีดตัวลุกขึ้นจากที่นอนทันที
พรึ่บ!
“ฮะ เฮียงั้นหรอ” ดอลลี่เอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงติดขัดเล็กน้อย…ไม่ใช่ว่าฉันกลัวเฮียหรอกนะ แต่เป็นเพราะว่าตอนนี้เฮียดอลล่าร์ยังคงโกรธฉันอยู่ ฉันก็แค่ไม่อยากทำให้ตัวเองเดือดร้อนก็เท่านั
