ไม่! เขาจะไม่เห็นใจและสงสาร เซอร์เรนัล์ฟเตือนตัวเองก่อนสำแดงอาการขึ้งเคียด
“ผมรู้มาว่าที่คฤหาสน์ชานเมืองมีสวนไคกัตที่จำลองมาจากสวนของตระกูลร็อคกี้เฟลเล่อร์ ผมจะให้คุณกับลูกอยู่ที่นั่น...และจะไม่แตะต้องลูกของคุณ ถ้าคุณ...ยินยอมอยู่ในอาณัติของผม”
ร่างแน่งน้อยกัดฟันแน่นขณะเอียงหน้าไปอีกทาง ผมเผ้านั้นยุ่งสยายไปหมดจากการขัดขืน เธอกำหมัดไว้แน่น ทั้งตา จมูก และปากเป็นรอยแดงทว่าเพียรกลั้นใจไม่ให้ร้องไห้ออกมา
“รับปากสิ!”
เซอร์เรนัล์ฟบังคับให้อิสลินยอมจำนนด้วยการบีบปลายคางให้เธอหันมาเผชิญหน้ากับเขา ทว่าคราวนี้เบากำลังกว่าเดิม
“ไม่ต้องกลัวว่าผมจะทำอะไรลูกของคุณ แต่ถ้าเมื่อไหร่คุณไม่ยอมปฏิบัติตามคำสั่งของผม คุณอาจไม่ได้เห็นหน้าแม่หนูน้อยแสนซนไปตลอดกาล”
“แม่หนูน้อย...แสดงว่าที่งานศพคุณพ่อวันนั้นก็เป็นคุณจริง ๆ “
อิสลินนึกถึงดอกกุหลาบปรินเซส เดอ โมนาโกที่อีวี่ยื่นให้ เซอร์เรนัล์ฟพบหัวใจของเธอแล้
