“ผมอยากเห็นเด็กคนนั้น...อีกครั้ง”
ร่างสูงใหญ่พูดขึ้นก่อนกดปุ่มลิฟท์ลงไปชั้นล่าง หญิงสาวไม่พูดอะไรแต่หวาดหวั่นในใจโดยไม่มีเหตุผล และก็เป็นจริงดังคาด ความเงียบของเธอบันดาลให้เขาเกิดโทสะขึ้นมาจนได้
“ว่ายังไงล่ะ...ผมพูดกับคุณอยู่นะ อีฟ!”
“คุณเจอเธอแล้วนี่คะ”
อิสลินร้องบอกเสียงสั่น เธอมีอาการเหมือนจับไข้เมื่อเซอร์เรนัล์ฟดันร่างจนชิดผนังลิฟท์ เขากักร่างเล็กไว้ด้วยการยันแขนทั้งสองกับผนัง และการอยู่ชิดกันมากทำให้เธอเห็นกรามบนใบหน้าคร้ามคมนูนขึ้นมาเป็นสัน หญิงสาวบอกตัวเองว่าจะไม่ร้องไห้แต่น้ำตาเจ้ากรรมพาลไหลออกมาทั้งสองข้างแก้ม แววตาสีฟ้าเข้มจัดดุดันเสียจนเธอไม่อยากจ้องตอบแม้แต่น้อย
“คุณจะทำยังไงกับฉันก็ได้ค่ะ ไคลน์ แต่อย่าทำอะไรอีวี่ ฉันขอร้อง...แกยังเด็กเหลือเกิน”
“คุณคิดว่าผมจะทำอะไรกับเด็กตัวแค่นั้น...อีฟ...คุณต่างหากที่ต้องชดใช้ทุกอย่างแทนเดเรก คุณรักมันไม่ใช่หรือ แต่ทำไมเวลาคับขันแบบนี้
