บทที่ 13 มีคนใจดีสร้างบ้านให้
1586 คำ
เช้าวันต่อมา หลี่อิงอิงทำข้าวต้มปลาให้ทุกคนได้กิน ก่อนจะเตรียมตัวเดินทางเข้าอำเภอ หลี่ฮุ่ยหมินนั้นเข้าไปที่คอมมูนเพื่อที่จะลางานให้กับทุกคนรวมถึงบ้านคังด้วย ก่อนกลับเขาแวะไปดูบ้านของน้องสาวที่เธอเผาเมื่อวาน แต่พอไปถึงเขาแทบสิ้นสติ นี่มันเกิดอะไรขึ้น ก่อนจะวิ่งหน้าตั้งกลับไปหาน้องสาวและทุกคนที่บ้านคัง
“อิงอิง พ่อ แม่ ทุกคน เกิดเรื่องแล้ว” หลี่ฮุ่ยหมินวิ่งมาหน้าตาตื่น
“ใจเย็นพี่ใหญ่เกิดอะไรขึ้น” หลี่อิงอิงเอามือลูบหลังพี่ชาย เธอดูก็รู้ว่าเขาวิ่งมาเหนื่อยแค่ไหน ก็เล่นยืนหอบลิ้นห้อยขนาดนี้
“บ้าน บ้านของน้อง มีของมาวางเต็มเลย แล้วยังมีคุณลุงคนหนึ่งยืนถือสัญญาสร้างบ้านมายืนรออยู่อีกด้วย เขาบอกว่ารอน้องไปลงชื่อแล้วเริ่มสร้างบ้านได้เลย และยังเอาแบบบ้านมาให้เลือกด้วยว่าน้องต้องการแบบไหน”
“ห๊า! หมายความว่ายังไง” ทั้งบ้านอุทานพร้อมกัน มีแค่หลี่อิงอิงที่ยืนสงบนิ่งไม่ได้แสดงอาการอะไร แต่ภายในใจนั้นสงสัยไม่น้อย
“ยังไม่หมดนะครับทุกคน ทั้งหมดนี้ไม่ต้องจ่ายเงินสักเหมาเดียวเพราะมีการจ่ายเงินเรียบร้อยแล้วครับ”
เมื่อหลี่ฮุ่ยหมินพูดจบทุกคนนั้นตกใจยิ่งกว่าเดิมมาก ไม่คิดว่าจะมีคนใจดีสร้างบ้านให้แบบนี้ หลี่อิงอิงไม่รอช้าชวนทุกคนไปยังบ้านเดิมทันที พอมาถึงก็เจอกับของที่กองอยู่มากมายและยังมีชายวัยกลางคนที่ยืนรออยู่
“สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าคนไหนคือคุณหลี่อิงอิงครับ”
“ฉันเองค่ะ ไม่ทราบว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมของมากมายพวกนี้ถึงมาอยู่ที่บ้านฉัน ทั้งๆที่ฉันยังไม่ได้สั่งซื้อมา”
“ครับ นี่คือของที่ต้องใช้ในการสร้างบ้านของคุณครับ ส่วนนี่คือสัญญาและแบบบ้าน รบกวนคุณหลี่อิงอิงลงชื่อและเลือกแบบบ้านด้วยนะครับ”
“ฉันขอถามหน่อยได้ไหมคะ ว่าคนที่จัดการเรื่องนี้ให้คือใคร” หลี่อิงอิงรับแบบบ้านมาดูและอ่านสัญญาการสร้างบ้านจนจบจึงได้ถามขึ้น เพราะดูแล้วบ้านแต่ละแบบที่เอามาให้ดูเงินห้าร้อยหยวนที่เธอมีอยู่นั้นไม่พอแน่ๆ
“เดี๋ยวสักวันคุณหลี่อิงอิงก็จะได้รู้ครับ ตอนนี้คุณรู้เพียงว่าเขาคนนั้นไม่ได้คิดร้ายหรือว่าต้องการอะไรตอบแทนจากคุณครับ” เขาเองก็ได้รับคำสั่งมาแค่นี้เช่นกัน
“แล้วถ้าฉันไม่รับของพวกนี้ล่ะคะ”
“ถ้าคุณอิงอิงไม่รับวัสดุทั้งหมดก็ยังคงกองอยู่ที่นี่ครับ เพราะทุกอย่างได้จ่ายเงินเรียบร้อยแล้วรวมถึงค่าแรงและค่ารับเหมาในการสร้างบ้านด้วยครับ”
“สรุปคือฉันต้องรับใช่ไหมค่ะ ไม่สามารถปฏิเสธได้ใช่ไหม”
หลี่อิงอิงถอนหายใจ ก่อนจะตอบตกลงในที่สุด ด้วยชาติก่อนเธอเป็นคนที่ไม่ชอบติดหนี้บุญคุณใคร เธอมีแต่ให้คนอื่น พอมาชาตินี้มีคนให้มาแบบนี้ เธอเองก็ไปไม่เป็นเหมือนกัน แต่ก็ดีจะได้ประหยัดเงินในกระเป๋าไปเยอะ เธอเองก็ตั้งใจให้ครอบครัวลุงใหญ่มาอยู่ด้วย ก่อนเธอจะยิ้มเจ้าเล่ห์ ในเมื่ออยากให้แล้วไม่เปิดเผยตัวใช่ไหม เดี๋ยวนางร้ายคนนี้จัดให้ตามคำขอ จะให้เธอมาเหนียมอายเหมือนนางเองนิยายไม่ได้หรอก มันไม่ใช่แนว
“พี่ใหญ่ พี่รอง พี่เลือกแบบบ้านดูสิ ฉันว่าสวยทุกแบบนะ แต่ละหลังเขามีรายละเอียดบอกด้วยว่ามีกี่ห้อง พี่เอาไปให้ลุงใหญ่ดูด้วยเพราะเราจะอยู่ด้วยกัน ฉันจะได้ไม่เหงาที่ต้องอยู่คนเดียว”
หลี่อิงอิงส่งแบบบ้านให้กับพี่ชายทั้งสองคน หลี่ฮุ่ยหมินและหลี่ฮุ่ยหยางสองพี่น้องตกใจในสิ่งที่น้องสาวบอก จึงได้มองหน้าเธออีกครั้ง หลี่อิงอิงเองก็ยิ้มและพยักหน้าให้ ทั้งสองคนจึงเอาแบบบ้านไปให้พ่อกับแม่ดู
“ตกลงค่ะ ฉันจะรับไว้ แต่ว่าฉันไม่ได้สร้างหลังเดียวนะคะ ฉันสร้างทั้งที่นี่ และบ้านของลุงคังด้วย ถ้าเขาคนนั้นสร้างให้แต่บ้านของฉัน ฉันก็ต้องขอปฏิเสธค่ะ คุณลุงจะกลับไปถามเขาคนนั้นก่อนก็ได้นะคะ ฉันไม่ห้าม” ทุกคำที่หลี่อิงอิงพูด เธอมักจะเน้นย้ำว่า เขาคนนั้น ตลอดเวลา
ทันที่หลี่อิงอิงพูดจบ บ้านคังก็ร้องเสียงหลง “อิงอิงไม่ต้อง”
หลี่อิงอิงหันมามองพร้อมขยิบตาให้ บ้านคังจึงได้เงียบเสียงรอดูว่าเธอจะทำยังไงต่อ และฝ่ายนั้นจะว่ายังไง
คุณลุงท่านนี้ก็ยิ้มให้กับความแสบของสาวน้อยตรงหน้า ดีที่เขาได้รับรายละเอียดมาก่อนว่าเธอคงจะไม่ยอมรับง่ายๆ และคำสั่งที่เขาได้มาคือให้ตอบรับคำขอทุกอย่างของเธอ
“ตกลงครับ เลือกแบบได้เลย” เขาไม่แสดงท่าทางโกรธหรือโมโหอะไร แต่คนที่ตกใจกลับเป็นหลี่อิงอิงแทน เธอไม่คิดว่าคุณลุงท่านนี้จะตอบรับคำขอของเธอง่ายแบบนี้
“คุณลุงไม่กลับไปถามเขาคนนั้นก่อนเหรอคะ”
“ไม่จำเป็นครับ สิ่งที่คุณบอกมาคืออยู่ในคำสั่งอยู่แล้วครับ” คุณลุงท่านนี้ยังคงตอบด้วยรอยยิ้มเหมือนเดิม
หลี่ฮุ่ยหมิยและหลี่ฮุ่ยหยางเดินกลับมาที่น้องสาวอยู่ ก่อนจะยื่นแบบบ้านกลับไปให้
“พ่อและพี่คิดว่าให้อิงอิงเลือกเองเถอะ บ้านของอิงอิง” หลี่ฮุ่ยหยางบอกน้องสาว
“เอาตรงๆพี่รอง ทำไมไม่เลือก”
“มันสวยทุกหลังและพ่อบอกว่าตาลายให้อิงอิงนั่นแหละเลือกเอง”
“ก็แค่นั้น”
หลี่อิงอิงเลือกแบบที่สวยและแข็งแรง จากนั้นเธอก็เดินเอาไปให้บ้านคังเลือก แต่คังเทียนคิดว่ามันใหญ่ไป และเขาก็อยู่กันแค่สามคน ไม่รู้จะเอาบ้านหลังใหญ่มาทำไม หลี่อิงอิงจึงหันกลับมาถามคุณลุงคนเดิม
“ถ้าเลือกแบบนี้ แต่ว่าลดขนาดลงมาได้ไหมค่ะเอาแค่สามห้องนอนก็พอ บ้านลุงคังอยู่กันแค่สามคนเท่านั้น”
“ได้ครับ แบบบ้านทุกหลังสามารถลดหรือเพิ่มขนาดได้ครับ”
หลี่อิงอิงจึงเอาแบบที่เสี่ยวหลินเลือกกลับมาให้คุณลุงคนนั้นอีกครั้ง เมื่อเขาทำหน้าที่ตัวเองเรียบร้อยแล้วจึงได้ขอตัวกลับ และได้นัดหมายว่าพรุ่งนี้จะเริ่มมาทำการสร้างบ้านให้ หลี่อิงอิงจึงให้สร้างบ้านของเธอก่อนเพราะถ้าหากสร้างพร้อมกัน พวกเธอทั้งหมดได้ไปนอนในป่าแน่ๆ
“อิงอิง เรารู้หรือเปล่าว่าคนที่สร้างบ้านให้เป็นใคร”
หลี่คงที่หายจากอาการตกใจถามหลานสาวด้วยความเป็นห่วง
“ไม่รู้จักค่ะ หนูเองก็ยังสงสัย ตอนแรกไม่คิดว่าคุณลุงคนนั้นจะตอบตกลงตอนที่หนูบอกว่าจะสร้างบ้านพร้อมกันสองหลัง”
“นั่นสิพ่อ ผมเองยังตกใจเลย หรือว่าเขาจะแอบชอบอิงอิงครับ” หลี่ฮุ่ยหยางก็คิดถึงจุดนี้ ถ้าหากไม่ชอบอิงอิง ใครจะบ้ามาสร้างบ้านหลังใหญ่ให้ขนาดนี้และไม่ใช่หลังเดียวแต่เป็นสองหลัง
“โอ๊ย! พี่รองพี่คิดไปไหน พี่มองดูสภาพน้องสาวของพี่ตอนนี้สิ ผมแห้งขนาดนี้ เนื้อจะติดกระดูกอยู่แล้ว ถ้าหากว่าฉันไม่แต่งหน้าเพิ่มสีสันเข้าไปล่ะก็ คนเห็นคนได้วิ่งหนีหางจุกตูดปแล้วนะสิ หน้าซีดซะขนาดนั้น”
เธอเห็นวันแรกยังตกใจตัวเองเลย รู้อยู่ว่าร่างนี้นั้นเป็นคนสวย แต่มันก็ต้องบำรุงก่อนไหม
“ฮ่าๆๆ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก น้องสาวของพี่สวยจะตาย ไม่เชื่อถามทุกคนดูสิ”หลี่ฮุ่ยหมินหัวเราะกับคำพูดของหลี่อิงอิง ไม่คิดว่าน้องสาวเขาจะด่าตัวเองก็เป็น
“หัวเราะกันไป ฉันสวยกว่านี้แล้วอย่ามาง้อนะ ต่อไปหากมีหนุ่มๆ มาหลงเสน่ห์ฉัน พี่ทั้งสองคนอย่ามาห้ามก็แล้วกัน เชอะ”
หลี่อิงอิงสะบัดหน้าใส่พี่ชายก่อนจะหันมาคล้องแขนสหาย จนนึกขึ้นได้ว่าตัวเองต้องเข้าไปในอำเภอเพื่อที่จะซื้อของและซื้ออาหาร เธอเองก็ตั้งใจจะไปปล่อยของที่มีเป็นภูเขามากมายในมิติด้วย เธอก็เพิ่งจะรู้ว่าของที่ติดมากับคฤหาสน์ของเธอนั้นเมื่อหยิบออกมาใช้แล้ว ของชิ้นนั้นสามารถเพิ่มจำนวนให้กลับมาเท่าเดิมได้ แต่ของที่เธอซื้อมานั้นไม่สามารถเพิ่มจำนวนให้เท่าเดิมได้
- ผู้เขียน
