ถ้าหล่อพามากินข้าวที่บ้านสิ
1124 คำ
"จะไปส่งร้องไห้หาพ่อง"ราชาพูดกับคนตรงหน้าเสียงเรียบเขาแค่บังเอิญเห็นยัยแว่นคนนี้เดินอยู่ในซอยเปลี่ยวคนเดียวเลยคิดจะไปส่งแต่ไหงเธอกับมาร่ำไห้งอแงอยู่อย่างนี้
"กะ...ก็บอกดีๆสิ๊...ฮึก...ทำให้กลัวทำไม"ไอรินพูดไปก็สะอึกไปเธอถอดแว่นออกเพื่อเช็ดน้ำตาบนใบหน้าราชามองใบหน้าสวยที่พอเวลาไม่มีแว่นมาบังใบหน้าเธอแล้วมันน่ารักน่าหยิกจริงๆ
สวบ!
"อ๊ะ!..ทำอะไรของพี่เนี่ย"ไอรินบอกอย่างตกใจเมื่อจู่ๆพี่ราชาของเธอก็จับแว่นมาสวมให้ซะดื้อๆดีนะขาแว่นไม่ทิ่มตาเธอหน่ะ
"ทีหลังห้ามถอดแว่นออกอีกไม่ว่าจะกรณีใดๆก็ตาม"ไอรินถึงกับขมวดคิ้วยุงทำไมเขาต้องมายุ่งกับแว่นของเธอด้วยเธอจะใส่จะถอดมันก็เรื่องของเธอไม่ใช่หรือ?
"แล้วพี่จะมายุ่งอะไรด้วยหนูจะใส่หรือจะถอดมันก็เรื่องของหนู"ราชามองเด็กสาวตรงหน้าพรางถอนหายใจเบาๆถ้าให้เขาพูดตามตรงคือไม่อยากให้ใครเห็นใบหน้าอันน่ารักของเธอตอนไม่มีแว่น
"ก็เพราะตอนเธอถอดแว่น...เธอมันน่าเกียจกว่าตอนใส่แว่นซะอีก!"ว่าจบก็รีบหันหลังและเดินไปทันทีแอบตบปากตัวเองเบาๆที่พูดโกหกไปแบบนั้น
ส่วนไอรินก็ได้แต่ยืนเอ๋อเมื่อถูกเขาแต่จะมาร้องห่มร้องไห้ตอนนี้ไม่ได้เพราะตอนนี้เธอยื่นอยู่คนเดียวนะสิ!
"พี่ราชารอหนูด้วย!!!"ร่างเล็กรีบวิ่งตามร่างสูงที่ค่อยๆหายไปกับความมืดอย่างรวดเร็วจนมาถึงลานจอดรถที่มีรถเพียงไม่กี่คันจอดอยู่
ไอรินมองเขาที่คล่อมรถบิ๊กไบค์สีเขียวดำตาระห้อย
"ขึ้นมาสิ...จะยืนหาเห็บหาหมัดอะไร"
"คะ...คือหนูขึ้นไม่ได้...มันสูง"เสียงเล็กๆเอ่ยอย่างแผ่วเบาราชาพอได้ยินอย่างนั้นก็ถอดหายใจอย่างเบื่อหน่ายจับข้อมือเล็กกระชากเข้าหาตัวก่อนจะอุ้มเธอมาไว้ด้านหน้า
"เกิดมาไม่สวยไม่พอยังจะขาสั้นอีกชีวิตเธอน่าสงสารชะมัด!"ไอรินแอบแบะปากเล็กน้อยเอะอะอะไรก็ชอบด่าว่าเธอย้ำจังนะว่าไม่สวยเธอก็รู้ตัวอยู่หรอก
ว่าแต่ทำไมเขาต้องให้เธอมานั่งหน้ากับเขาเนี้ยเธอต้องนั่งที่ซ้อนด้านหลังไม่ใช่หรือปากเล็กๆกำลังจะเอ่ยถามแต่ก็ไม่ทันเมื่อเขานั้นสวมหมวกกันน็อคมาที่เธอพอดี
"เอ้า...มาใส่ให้หนูทำไมเนี้ย"ไอรินพูดเสียงอู้อี้เพราะหมวกกันน็อคมันรัดหัวเธออยู่
"ใส่ไปอย่าพูดมากเดี๋ยวจับปล่อยข้างทางซะ"ราชาตีลงบนหมวกเบาๆแต่แรงของเขามันกระทบมายังหัวเธอทำเอาเธอมึนเลยล่ะ
รถบิ๊กไบค์คันใหญ่แล่นไปตามท้องถนนไอรินแอบสังเกตุเห็นว่ามีแต่คนมองเธอก็นะไม่ให้มองได้ไงก็เธอเล่นมานั่งหน้าเขาทั้งทีไม่ใช่คนขับแบบนี้อยากจะถามว่ามีใครเขาทำกัน
เอี๊ยด!
รถคันใหญ่แบรกทันทีเมื่อถึงหน้าบ้านของคนตัวเล็กไอรินแทบหน้าคะมำแต่ดีที่เขานั้นจับตัวเธอไว้ทัน
"ลงไปสิ"ราชาเอ่ยเสียงเรียบเธอก็อยากจะลงอยู่หรอกแต่จะลงยังไงถ้าเขาไม่ลงก่อนจะให้เธอเอาขาฝาดหน้าเขารึไงกัน
"พี่ก็ลงไปก่อนสิ...หนูลงไม่ได้"ราชาไม่ยอมลงแต่จับไปที่เอวของคนตัวเล็กและออกแรงยกตัวเธอจนเท้าของเธอนั้นแตะพื้นอย่างปลอดภัย
"ขอบคุณค่ะ"ไอรินเอ่ยขอบคุณเขาราชายักคิ้วรับรู้และบิดรถหนีเธอทันที
ไอรินมองตามรถบิ๊กไบค์คันโตที่ค่อยๆหายไปพอหายไปแล้วเธอก็เดินเข้าบ้านรู้สึกหนักหัวแปลกๆ
"สวัสดีค่ะพ่อแม่"ไอรินยกมือไหว้ทั้งสองที่มองเธออย่างตกใจไอรินขมวดคิ้วยุงก่อนจะนึกได้ว่าเธอลืมถอดหมวกกันน๊อคและทำไมเขาไม่เตือนเธอเลยล่ะ
"ใครมาส่งแล้วนี้หมวกใคร!"ไอรืนกลืนน้ำลายเบาๆเมื่อผู้เป็นพ่อถามเช่นนี้
"ระ...รุ่นพี่ค่ะ"
"ผู้ชายผู้หญิง!"
"ผะ...ผู้ชายค่ะ"ไอรินตอบกลับไปในใจก็คิดกลัวพ่อกับแม่จะด่าเธอรึเปล่าเมื่อมีผู้ชายมาส่งถึงหน้าบ้าน
"หล่อรึเปล่าลูก...ถ้าหล่อพามากินข้าวที่บ้านสิ"ไอรินมองหน้าแม่ตัวเองอย่างแปลกใจเขาไม่ด่าเธอหรอพ่อก็อีกคนเมื่อกี้ยังดุๆอยู่เลย
แปลกจังแหะ ไอรินได้แต่คิดในใจ
-มหาลัย-
ไอรินเดินเข้าห้องเรียนอย่างปกติอีกกว่า10นาทีถึงจะเข้าคลาสแต่ที่ไม่ปกติก็คือเพื่อนผู้ชายที่เดินตามเธอมาแถมยังนั่งลงข้างๆเธออีก
"ขอเบอร์หน่อยดิ่"ไอรินมองผู้ชายหน้าตาก็พอใช้ได้คนหนึ่งที่ยื่นมือถือส่งมาให้เธอ
"ไม่...ฉันมีแฟนแล้ว"ไอรินตอบกลับไปเธอไม่ชอบผู้ชายคนนี้เพราะเขาเจ้าชู้เลยตัดปัญหาโดยการบอกว่ามีแฟนแล้ว
ส่วนผู้ชายคนนั้นก็มองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าผู้หญิงปี1คณะนี้เขาได้เบอร์มาทุกคนแล้วติดก็แต่ยัยแว่นนี้ถ้าเขาได้เบอร์เธอเขาจะเอาไปอวดเพื่อนๆได้อย่างภาคภูมิใจว่าเขาสามารถเอาเบอร์สาวแว่นอย่างเธอได้แต่ไหงเขาได้คำตอบว่าเธอมีแฟนแล้วว่าแล้วก็หัวเราะออกมาอย่างเย้ยหยั่น
"ไหนล่ะแฟนเธอ!"
"อะ...เอ่อ.."ไอรินมีท่าทีอึกอักจนเขาจับสังเกตได้ว่าเธอคงจะโกหก
"เหอะน่าตาแบบนี้เนี่ยนะจะมีแฟนถ้ามีจริงฉันยอมคลานเป็นหมารอบมหาลัยเลยเอ้า!"พูดแล้วก็หัวเราะออกมาอย่างชอบใจใครจะบ้าคว้ายัยแว่นนี้เป็นแฟน
"งั้นมึงก็เตรียมคลานเป็นหมาได้เลยเพราะกู...เป็นแฟนยัยนี่เอง"ไอรินเบิกตาโพลงเมื่อเห็นราชาเดินเข้ามาในคลาสเรียนของเธอ
"ไง...คลานสิกูรอดูอยู่"ราชายืนกอดอกมองไอ้นั้นที่เหงื่อแตกพลั่กๆ
"ถ้าเป็นแฟนกันจริงไหนลองจูบกันดิ๊!"
"ได้!...กูจะจูบแบบดูดดื่มให้มึงดู"
- ผู้เขียน
