Chapter 2 ตีญ่าอยาก...

1228 คำ
“อาส์... อือ” เสียงครางของนางสนมทำให้กฤติยาหอบหายใจสะท้านไปด้วย หญิงสาวเหลือบตามองคนขับรถ เห็นเขาไม่ได้สนใจตัวเอง ก็กล้าที่จะสอดมือเข้าไปใต้แพนตี้สีขาวลูกไม้ ปลายนิ้วถูไถติ่งไตความสาวอย่างเร้ารัญจวนใจ “ท่านมีอารมณ์กับข้า” นายทหารแหกขานางสนมออก “ยอมรับเถอะโซวอน” สองมือชายหนุ่มปัดผ้าชิ้นล่างขึ้นจนเหลือเพียงเนื้อนวลเปลือยเปล่า เขาดันขานางสนมให้ชันเข่าขึ้นแล้วซุกหน้าลงคลุกเคล้าริมฝีปากกับกลีบดอกไม้งดงามอ่อนไหว หญิงสาวดิ้นรนบิดตัวด้วยความเสียวซ่าน หล่อนไม่เคยถวายตัวให้จักรพรรดิเลยสักครั้ง ไม่เคยได้ลิ้มรสสวาทจากชายใด จึงไม่เคยรู้ว่ามันสุขสมดังขึ้นสวรรค์ถึงปานนี้เลย! “อื้อออ! ...แฮ่ก อาส์” สะโพกงามยกขึ้นรับลิ้นเขาจนสำเร็จความใคร่ หญิงสาวจึงทอดกายลงนอนอย่างหมดแรง นายทหารหนุ่มแก้เชือกที่ริมฝีปากและข้อมือหล่อนออก เขากระชากร่างงามเปลือยเปล่าเข้ามาหา ก่อนกระแทกแก่นกายเข้าไปในกลีบนุ่มโดยไม่รีรอ! “อ๊ะ เจ็บ อาส์ อาส์” กฤติยาแหย่นิ้วลึกขึ้น ความเปียกลื่นอาบไล้นิ้วเรียวนุ่ม หล่อนหายใจหอบเบาๆ เหลือบตามองชยนต์คนขับรถเพื่อความมั่นใจว่าเขาไม่ได้สนใจอะไรนอกจากขับรถไปส่งหล่อนที่โรงเรียน หญิงสาวจึงกล้าที่จะควานหาจนเจอช่องสวาทคับแคบ แล้วแยงนิ้วเข้าไป สาวน้อยหอบกระเส่า กัดริมฝีปากกลั้นเสียงคราง ดวงตาจับจ้องหน้าจอที่ตอนนี้นางสนมกำลังกระแทกกลางกายกับตอใหญ่แข็งกระด้าง หล่อนแอ่นอกให้นายทหารหนุ่มอ้าอมดูดไล้ ใบหน้าฉ่ำเยิ้มด้วยความสุขซ่านระคนเสียวสวาท กฤติยาคิดอย่าง ‘ผู้มีประสบการณ์’ ว่าซีรีส์เรื่องนี้เวอร์จัง ‘ครั้งแรก’ เจ็บขนาดนั้นขึ้นขย่มแบบนี้ไม่ได้หรอก ก็เพิ่งเมื่อวานนี้เองที่หล่อนมีครั้งแรกกับสถิตคุณ... ทั้งเจ็บ ทั้งเสียว ถ้าไม่ได้สถิตคุณคอยปลอบ คอยคุมเกมรัก หล่อนคงไม่ได้โบยบินถึงสวรรค์อย่างสุขสันต์ขนาดนั้นแน่ๆ แต่เสียงคราง เสียงหอบ และลีลาเสมือนจริงของนายทหารและนางสนมก็ทำให้อารมณ์หล่อนกระเจิง เร่งเร้าปลายนิ้วพร้อมๆ กับที่พวกเขากำลังเร่งกระแทกร่างใส่กันและกันอย่างเมามันส์! ใกล้แล้ว... ใกล้แล้ว! “คุณหนูครับ” กฤติยาสะดุ้ง! รีบดึงนิ้วออกจากรูสวาทชื้นฉ่ำแล้วเงยหน้ามองชยนต์ที่เพิ่งเรียกหล่อน หญิงสาวพบว่าเขากำลังหันมามองหล่อนพอดี “รถติดมากเลย คุณหนูลงตรงนี้ได้ไหมครับ น่าจะอีกครึ่งชั่วโมงเลยกว่าจะถึงหน้าประตูโรงเรียน” กฤติยามองตาม ประตูโรงเรียนอยู่ห่างออกไปไม่ถึงสิบก้าว แต่รถก็ติดมากจริงๆ ด้านหน้ารถของหล่อนมีรถติดเต็มพรืดไปหมดเพราะเป็นเวลาที่ผู้ปกครองมาส่งลูกหลานกันพอดี หญิงสาวยิ้มให้ชยนต์อย่างฝืดๆ ก่อนปัดผ้าห่มออกจากตัวแล้วกดล็อคหน้าจอโทรศัพท์ “ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะลุงยนต์” ลุงยนต์บ้า! กฤติยาคิดอย่างอารมณ์เสียขณะที่เปิดประตูลงจากรถคันงามแล้วเดินลิ่วเข้าโรงเรียนมา โดยไม่คิดเลยว่าจะเจอสถิตคุณที่หน้าประตูโรงเรียนพอดี “อ้าว ตีญ่า” ชายหนุ่มทักเสียงนุ่มขรึม เขามีรอยยิ้มที่เย็นชาและอบอุ่นในคราวเดียวกันอย่างลงตัวเหลือเชื่อ แว่นกรอบเหลี่ยมที่เขาสวมทำให้เขาดูเป็นสายวิชาการ แต่รูปร่างสูงกำยำและใบหน้าหล่อเหลาแบบลูกเสี้ยวไทยยุโรปก็ทำให้เขากลายเป็นหนุ่มแว่นขวัญใจสาวๆ หลายคนในโรงเรียน แต่ขอโทษเถอะ คนนี้ตีญ่าตีตราจองไว้แล้ว! “เพิ่งมาถึงเหรอ แล้วนี่เป็นอะไร ร้อนเหรอ ทำไมหน้าแดง” มือหนาหยาบแตะพวงแก้มร้อนวูบวาบด้วยอาการ ‘ค้าง’ ของหญิงสาวอย่างอ่อนโยน จนเธอหอบหายใจกระเส่า มองสบตาเขาอย่างเว้าวอน สัมผัสจริงๆ ของชายที่เธอรักสุดหัวใจ ทำให้เธอใจเต้นระรัวและยิ่งอยากกระสันยิ่งกว่าคลิปอีโรติกที่เพิ่งดูไปเมื่อกี้เสียอีก! “คุณ...” กฤติยาจับแขนเสื้อนักเรียนของเขาแล้วดึงให้ชายหนุ่มก้มลงมาฟังเสียงกระซิบกระเส่าของเธอ “ตีญ่าอยาก...” หล่อนเหลือบมองรอบๆ ตอนนี้ทุกคนกำลังรีบเอากระเป๋าไปเก็บที่ห้องเรียนเพื่อลอกการบ้าน หรือรีบไปกินข้าวที่โรงอาหาร ส่วนอาจารย์หน้าโรงเรียนกำลังคุยกับผู้ปกครองในชุดสูท หล่อนจึงรีบพูดก่อนใครจะเห็นอาการเกือบจะลงแดงตายของหล่อนเข้า “เอา...กับตีญ่าอีกนะ...คุณ” กฤติยายืนหน้ามุ่ย ถือไม้กวาดทางมะพร้าวกวาดเศษใบไม้อยู่ใต้ต้นหูกวางโดยมีป้ายแขวนคอว่า ‘ลงโทษทางวินัย’ ใครผ่านไปผ่านมาก็พากันหัวเราะคิกคัก หน็อย... สถิตคุณ อีตาประธานนักเรียนบ้า! ร้ายนักนะ! ‘เอา’ ‘ไม่เอา’ ก็บอกกันดีๆ ก็ได้ ไม่เห็นต้องเอาป้ายมาแขวนคอให้เธอมากวาดใบไม้เลยนี่นา เขายังบอกอีกว่า ‘เวลามีอารมณ์ทางเพศต้องหางานอดิเรกทำ’ จะได้หาย... กวาดใบไม้นี่มันงานอดิเรกตรงไหนยะ! เตะบอลอะไรงี้ก็ว่าไปอย่าง ปัดโธ่! “อุ๊ย ตีญ่า” เสียงใสดังมาจากทางด้านหลัง เมื่อกฤติยาหันไปมองจึงเห็นหญิงสาวหน้าตาน่ารักราวกับตุ๊กตา หล่อนมีผมสีน้ำตาลเข้มธรรมชาติหยักเป็นลอน ดวงตากลมโต ขนตายาวงอน ผิวขาวราวน้ำนม เป็นเพื่อนสนิทของกฤติยาเอง แต่ไม่ได้สวมชุดนักเรียนของโรงเรียนนี้หรอก เพราะหวันยิหวาเป็นเด็กกำพร้า หล่อนมักมาช่วยงานแม่ค้าในโรงอาหารเสมอเพื่อแลกกับเศษเงินเล็กน้อยเก็บกลับไปให้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่หล่อนเติบโต “หญ้าหวาน” กฤติยาเรียกชื่อเล่นของเพื่อนซี้ด้วยใบหน้าเซ็งๆ “ดูสิ คุณลงโทษตีญ่าให้กวาดใบไม้ ตีญ่าเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว” หวันยิหวาหัวเราะเสียงใส “ไปทำอะไรผิดมาล่ะ” กฤติยาแก้มแดงจัดทันทีเมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อกี้นี้ โอ๊ย! หล่อนจะเล่าได้อย่างไรล่ะ ว่า... หล่อนขอให้สถิตคุณ... เอ่อ... บ้า! “มะ มะ ไม่มีอะไร” กฤติยาหันไปกระวีกระวาดกวาดใบไม้ด้วยแก้มแดงแจ๋จนหวันยิหวาไม่อยากเชื่อว่าจะไม่มีอะไร นี่ดูเขินกว่าคราวถูกสถิตคุณจูบครั้งแรกแล้วมาเล่าให้หล่อนฟังอีกนะเนี่ย โอ๊ย อิจฉาคนมีแฟน “นั่นแน่” หวันยิหวายื่นหน้าล้อ “มีไรปะเนี่ย โดนจับนมเหรอ” “บ้า!” กฤติยาว่า หน้ายิ่งแดงไปใหญ่ “จับก้น?” หวันยิหวายังแซวไม่เลิก ก่อนที่สาวน้อยจะเบิกตากว้าง สันนิษฐานเสียงดัง “หรือตีญ่ากับคุณจะ!!!” “หญ้าหวาน!” กฤติยาโยนไม้กวาดทิ้ง ยื่นมือไปปิดปากเพื่อนช่างซัก ก่อนลากหวันยิหวาไปทางห้องน้ำหลังโรงเรียนด้วยกันตอนกริ่งเข้าแถวเคารพธงชาติดังพอดี หลังจากมองซ้ายขวาไม่เห็นใคร กฤติยาก็แอบเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องนอนของเธอเมื่อเย็นวานนี้ให้เพื่อนสนิทฟังด้วยใบหน้าแดงแจ๋ กับหวันยิหวา กฤติยาไม่เคยมีความลับ แค่รอจังหวะเหมาะสมที่จะเล่าให้ฟังเท่านั้นเอง
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม