เด็กเลี้ยงของคุณมังกร

คุณมังกร#1

ในที่สุดพราวรุ้งก็ได้เป็นหนึ่งในทีมงานของเว็บไซต์ดาร์กไซด์จนได้… หลังทีมงานได้ส่งอีเมลกลับมาให้เธออีกครั้งพร้อมทั้งบอกว่าโปรไฟล์ของเธอได้รับการอนุมัติเรียบร้อยแล้วซึ่งการอนุมัตินั้นทำให้เธอทั้งรู้สึกโล่งอกและรู้สึกหนักใจในเวลาเดียวกัน เนื่องจากเธอไม่รู้เลยว่าจะต้องเจอกับลูกค้าประเภทไหนบ้าง

“ขอให้ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีเถอะ” เป็นอีกครั้งที่พราวรุ้งต้องพูดให้กำลังใจตัวเอง เธอมักจะพูดแบบนี้เสมอในเวลาที่ต้องการกำลังใจสำหรับเผชิญสถานการณ์ที่ยากลำบากอย่างเช่นตอนนี้ที่เธอไม่มีที่พึ่งพาทั้งยังต้องการเงินจำนวนมากในระยะเวลาอันสั้น

หลังจากที่พราวรุ้งกดอ่านข้อความที่แนบมากับอีเมลเรียบร้อยแล้ว นาทีต่อมาเธอก็วางโทรศัพท์ไว้ที่แท่นชาร์จอีกครั้ง จากนั้นไปนั่งทำรายงานที่ตัวเองได้รับมอบหมายต่อเมื่อเห็นว่าไม่เหลือหน้าที่อะไรให้เธอต้องทำต่อแล้ว ในตอนนี้เธอทำได้แค่รอให้ทางทีมงานของเว็บไซต์เสนองานเข้ามาให้อย่างใจจดใจจ่อเท่านั้น

ติ๊ง !

ระหว่างที่พราวรุ้งกำลังจะสานต่อรายงานที่ทำค้างเอาไว้ ทันใดนั้นเสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ก็ดังขึ้น หญิงสาวหันขวับมองไปยังเครื่องมือสื่อสารซึ่งถูกวางทิ้งไว้บนแท่นชาร์จโดยพลันก่อนจะถลาไปคว้ามันขึ้นมาเช็กดู ด้วยอยากรู้ว่าเป็นการแจ้งเตือนจากอะไร

…จะใช่สิ่งที่เธอหวังเอาไว้หรือเปล่า

มือบางเปิดดูแจ้งเตือนบนหน้าจอก่อนจะพบว่าเป็นข้อความโฆษณาขายโพรโมชันเน็ตจากค่ายมือถือดัง พราวรุ้งที่คาดหวังว่าตัวเองจะได้งานในเร็ว ๆ นี้พูดขึ้นเสียงแผ่วด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความผิดหวังแล้ววางโทรศัพท์ไว้ที่เดิมอีกครั้ง

“ทำไมถึงมาแจ้งเตือนตอนนี้เนี่ย”

คราวนี้พราวรุ้งไม่ลืมที่จะตั้งค่าโทรศัพท์ให้อยู่ในโหมดไร้เสียงเอาไว้ ด้วยคิดว่าควรจะเอาเวลานี้ไปนั่งทำรายงานที่ใกล้จะส่งในเร็ววันนี้ให้เสร็จ ๆ ไปก่อนดีกว่า

เมื่อคิดได้ดังนั้น หญิงสาวที่เคยเอาแต่ฟุ้งซ่านกลัวว่าตัวเองจะหาเงินมาจ่ายค่าเทอมไม่ทันก็รู้สึกสงบมากขึ้น ก่อนที่จะนั่งทำรายงานโดยไม่คิดสนใจเครื่องมือสื่อสารของตัวเองอีก จนกระทั่งทำรายงานเสร็จและกดบันทึกเรียบร้อยแล้ว เธอถึงได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูอีกครั้งนัยน์ตากลมโตเบิกกว้างขึ้นทันทีเมื่อพบว่ามีงานเสนอเข้ามาให้เธอถึงสามงานภายในระยะเวลาเพียงหนึ่งชั่วโมงเท่านั้น

“สะ… สามงานเลยเหรอ !” พราวรุ้งอุทานออกมาด้วยอารมณ์ตกใจเมื่อมั่นใจแล้วว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาดไปแต่อย่างใด เธอรีบกดเข้าไปอ่านอีเมลฉบับเต็มด้วยอาการมือสั่นเทาอย่างรวดเร็ว ไม่คิดมาก่อนเลยว่าตัวเองจะมีลูกค้าสนใจติดต่องานเข้ามาถึงสามครั้งภายในระยะเวลาอันสั้นเช่นนี้ “แต่เดี๋ยวนะ… แล้วเราจะรับทั้งสามงานเลยเหรอ”

พราวรุ้งเผยรอยยิ้มดีใจได้ไม่นานก็เป็นอันต้องหม่นแสงลงอีกครั้ง หลังจากฉุกคิดได้ว่าตัวเองระบุอ็อปชันอะไรลงไปในโปรไฟล์บ้าง…

เธอตระหนักได้แล้วว่าจะต้องยอมให้ผู้ชายแปลกหน้ามาสัมผัสเนื้อตัวของตัวเองตลอดระยะเวลาที่ทำงานแลกเงินเหล่านั้น ความคิดนี้ทำเอาหญิงสาวเริ่มมีอาการหนักอกหนักใจขึ้นมาทันทีเพราะไม่ได้อยากให้ใครต่อใครมาสัมผัสร่างกายเธอตามอำเภอใจตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

พราวรุ้งจมอยู่กับความคิดของตัวเองอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่จะได้คำตอบในใจว่าบางทีเธออาจจะต้องปล่อยงานบางชิ้นไป เนื่องจากจุดประสงค์แรกเริ่มที่ทำให้ตัดสินใจฝากโปรไฟล์ไว้ที่เว็บไซต์นี้นั้นเป็นเพราะต้องการหาเงินค่าเทอมและเงินสำรองไว้กับตัวเองบางส่วนเท่านั้นซึ่งถ้ามันเพียงพอแล้วเธอก็จะไม่รับงานใด ๆ จากเว็บไซต์นี้อีก

“ถ้าอย่างนั้นเลือกจากอายุแล้วกัน”

เมื่อสถานการณ์มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย คราวนี้พราวรุ้งต้องเป็นฝ่ายเลือกลูกค้าเองไม่ใช่ลูกค้าเป็นฝ่ายเลือกเธออีกต่อไป เธอจึงเริ่มพิจารณาโปรไฟล์ของลูกค้าที่มีให้เห็นแต่ไม่ทั้งหมดทันที โดยเธอเลือกที่จะพิจารณาจากอายุของลูกค้าเป็นหลัก เพราะนอกจากอายุและค่าตอบแทนแล้ว ทางเว็บไซต์ก็ไม่คิดจะเปิดเผยข้อมูลอะไรมาให้กันมากนัก คล้ายกับว่าต้องการให้ทางผู้ถูกจ้างอย่างเธอไปลุ้นอีกทีตอนที่ถึงหน้างานแล้ว

“ถ้าอย่างนั้นก็ตัดคนอายุหกสิบออกไปเลยแล้วกัน”

เนื่องจากอายุของลูกค้าทั้งสามคนค่อนข้างแตกต่างกันอย่างชัดเจน อีกทั้งข้อมูลที่มีให้พิจารณายังมีอยู่น้อยนิด พราวรุ้งจึงสามารถตัดสินใจได้อย่างง่ายดายโดยการคัดคนที่มีอายุมากที่สุดออกไปก่อน เหลือไว้เพียงลูกค้าที่มีอายุยี่สิบห้าปีและสามสิบปีเท่านั้น ซึ่งหลังจากตัดสินใจกดปฏิเสธงานจากลูกค้าวัยหกสิบปีไปแล้ว วินาทีต่อมาหญิงสาวก็กดปุ่มเขียวเพื่อบ่งบอกว่าตัวเองยินดีที่จะรับงานจากลูกค้าที่เหลืออยู่โดยปราศจากความลังเลทันที