Chapter 11
1575 คำ
ดาหวันใช้เนื้อกบปั่นจนละเอียดแล้วนำมาทำไส้แฮมเบอร์เกอร์ให้ทุกคนทาน บอกเลยว่าไม่เคยทำมาก่อนในชีวิตแต่ไม่ต่างจากเนื้ออื่นมากเท่าไหร่ ยิ่งรสชาติไม่ต้องพูดถึงถ้าไม่บอกไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไร เธอวางใส่จานลงพร้อมกับน้ำซอสที่เธอปั่นพิเศษก่อนจะให้แม่บ้านไปเสิร์ฟอีกครั้ง
"นี่จ๊ะป้า ฝากด้วยนะ"
"คุณหญิงถามหาค่ะ"
"เดี๋ยวขอจัดจานพายก่อน แล้วจะออกไปค่ะ"
ดาหวันเอ่ยเสียงเรียบก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาพร้อมกับหันไปหยิบพายมาใส่จานแล้วตกแต่งให้สวยงาม พายไส้ปลาไหลสูตรพิเศษคุณแม่ได้ทานต้องร้องซี้ดออกมาแน่นอนเลย แค่คิดก็อดขำไม่ได้แล้วไม่รู้ว่าผู้ดีไฮโซเขากินกันได้รึเปล่า แต่เอาจริงมันเป็นสัตว์ที่คนทานทั่วไป แต่มนุษย์ที่เรียกตัวเองว่าผู้ดีอาจจะไม่ถูกปากเท่าไหร่
"เสร็จแล้ว"
ทางด้านของคุณหญิงเธอมองอาหารตรงหน้าอย่างแปลกใจ จานแรกอร่อยมากไม่คิดว่าดาหวันจะมีฝีมือในการทำอาหารสไตล์นี้ หรือว่าหล่อนแอบซื้อมา
"แน่ใจนะว่าแม่ดาหวันทำเอง"
คุณแม่ทานไปได้ครึ่งจานก็เอ่ยออกมาอย่างสงสัย วิลล์หลุดขำออกมาเล็กน้อยด้วยความที่เขารู้อยู่แก่ใจจึงทำให้อดขำไม่ได้เวลาที่แม่รู้ว่ามันคืออะไร คงอยากอ้วกพิลึก
"ทำเองเลยค่ะดิฉันเห็นกับตา นี้แฮมเบอร์เกอร์ค่ะจานต่อไป"
แม่บ้านยกมาเสิร์ฟอีกจาน หนูนาลองชิมก็ทำหน้าเหมือนรสชาติมันงั้นๆ แต่จริงๆเธอก็แอบทานไปเยอะเพราะมันอร่อยมาก
"งั้นๆค่ะคุณแม่ ไม่ได้อร่อยขนาดนั้น สงสัยคงทำตามสูตรในเน็ตทั่วไป"
"นั้นสิ งั้นๆแหละ"
คุณหญิงเอ่ยสนับสนุนในขณะที่สามีของเธอทานอย่างเอร็ดอร่อย เขาว่าฝีมือการทำอาหารของดาหวันเทียบเท่าเชฟโรงแรมดังได้เลย มีสูตรพิเศษที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวไม่เหมือนเคยกินที่อื่นด้วย
"ผมว่าอร่อยมากเลยนะ จริงมั้ยตาวิลล์"
"ครับ อร่อยมาก"
เขาเห็นหน้าตามันน่ากินเหลือเกินจึงจินตนาการว่ามันคือเนื้อไก่เนื้อปลา พอลองชิมจริงๆมันอร่อยอย่าบอกใครเลยแหละ ขนาดพ่อเขาที่รู้อยู่แล้วยังกินได้สบายมากเลย
"จานสุดท้ายพายค่ะคุณท่าน"
เมนูสุดท้ายมาเสิร์ฟตรงหน้า ดาหวันแอบยืนมองตรงประตูทางเข้าก่อนจะยิ้มออกมาอย่างสะใจที่คุณแม่สามีและผู้หญิงจอมวุ่นวายทานไปซะเยอะเลย ไม่มีใครปฎิเสธได้ว่าฝีมือการทำอาหารของเธอนั้นไม่อร่อย เชฟระดับเธอกว่าจะมาถึงจุดนี้ได้บอกเลยว่าไม่ได้กระจอก ใครมาบอกว่าเธอทำอาหารงั้นๆคือกำลังโกหกอยู่
"พายก็งั้นๆแหละ เนื้อก็เหมือนไม่สุก ไม่เห็นอร่อยเลย"
คุณหญิงแกล้งเขี่ยไปมาแต่ก็ยังแอบทานไปหลายคำอยู่ หนูนาก็เช่นกันช่วยสนับสนุนคุณหญิงแต่ก็ทานไปเยอะพอสมควร
"นั้นสิคะคุณแม่"
"คุณกับลูกทานได้ยังไงกัน"
คุณหญิงเบะปากออกมาเล็กน้อย คุณผู้ชายของบ้านยักไหล่ก่อนจะตักทานอย่างสบายใจ ของดีทั้งนั้นไม่รู้จักซะแล้วสองคนนี้
"พ่อว่าพายอร่อยใช้ได้เลย"
วิลล์กลืนน้ำลายลงคอเล็กน้อย เขารู้ว่ามันคือเนื้อปลาไหลแต่พ่อบอกว่าอร่อยเขาควรชิมดูซักนิดก็ยังดี ชายหนุ่มใช้ส้อมตักชิมก่อนจะร้องว้าวออกมาเมื่อรสชาติดีมากอย่างที่คุณพ่อของเขาบอกจริงๆ
"อร่อยจริงด้วยครับ"
ดาหวันมองวิลล์อย่างประหลาดใจ ตอนแรกบอกไม่กินเด็ดขาดไหงตอนนี้ชิมมันซะทุกอย่างเลย ดาหวันเดินเข้ามาข้างในก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงสดใส
"อร่อยมากมั้ยคะคุณแม่สามี"
ดาหวันเอ่ยแซวคุณแม่ ท่านรีบวางช้อนลงก่อนจะทำหน้าไม่อร่อยแสดงออกมาชัดเจน
"ไม่อร่อยเลย หล่อนคงไม่เหมาะกับการเป็นแม่บ้านแม่เรือน ต้องไปเรียนอีกเยอะเลย สู้หนูนาก็ไม่ได้ทำเก่งกว่านี้อีกจริงมั้ยลูก"
หนูนาตาโตก่อนจะมองหน้าทุกคนอย่างไม่กล้าพูด จะบอกว่าเธอไม่เก่งก็ไม่ได้เดี๋ยวจะเสียหน้าเปล่าๆจึงต้องยิ้มแล้วข่มแม่ดาหวันไว้ก่อน
"ค่ะ ตอนเรียนเมืองนอกหนูนาได้ทำอาหารบ่อยค่ะก็เลยพอทำได้"
"แค่นี้ก็เก่งแล้วลูก ไม่เหมือนบางคนพยายามแทบตายก็เท่านั้น"
คุณพ่อยกน้ำขึ้นดื่มก่อนจะเอ่ยชมด้วยความจริงใจ
"อร่อยมากเลยหนูดาหวัน พ่อไม่คิดว่าเนื้อพวกนี้จะทำเมนูสไตล์นี้ได้อร่อยขนาดนี้"
คุณพ่อยิ้มออกมาพลางมองหน้าหญิงสาว เขากำลังช่วยแฟนลูกชายอยู่เพราะเด็กคนนี้นิสัยน่ารักจริงใจที่สุดในบรรดาผู้หญิงของลูกชายแล้ว อีกอย่างเขารู้สึกว่าเด็กคนนี้มีอะไรมากกว่านี้ ความรู้สึกมันบอกว่าควรจะทำดีด้วยไว้
"คราวหลังดาหวันจะทำให้กินอีกนะคะ หูย! คุณแม่ทานไปจะหมดเลยเหรอคะ คุณหนูนาก็ด้วย"
ดาหวันมองสเต็กตรงหน้าของทั้งสองคนก่อนจะเอ่ยแซวออกมา คุณพ่อเปิดทางมาขนาดนี้คงต้องเฉลยซะแล้วล่ะมั่ง
"ทานเป็นมารยาทนั้นแหละ ใช่มั้ยจ๊ะหนูนาลูก"
"ค่ะคุณแม่ คราวหลังฉันจะสอนทำอาหารสไตล์ยุโรปนะดาหวัน รับรองว่าเธอจะทำได้อร่อยกว่านี้หลายเท่าเลย"
หนูนาเอ่ยข่มหญิงสาวไป ดาหวันทำท่าทางตื่นเต้นก่อนจะยิ้มออกมาทันที
"จริงเหรอคะ... คุณหนูนาใจดีจังเลย งั้นรอบหน้าลองเนื้อนกกระทาดูบ้างดีกว่า ไว้คุณหนูนามาสอนดาหวันนะคะ"
หญิงสาวเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงใสซื่อ คุณหญิงและหนูนาเอะใจในคำพูดของเธอก่อนจะหันไปมองหน้ากัน
"เนื้อนกกระทาเหรอ.. ใครเค้ากินกันล่ะบ้ารึเปล่า"
"นั้นสิคะ ผู้ดีเค้าไม่กินกันหรอกเนื้อแปลกๆพวกนั้น"
ดาหวันทำหน้าใสซื่อมองคุณหญิง ก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเรียบแต่คนฟังไม่ได้นิ่งตามด้วย
"อ๋อผู้ดีเค้าไม่กินเนื้อนกกระทานี่เอง ดาหวันจะได้รู้ไว้ค่ะ ว่าแต่ทานสเต๊กเนื้อจระเข้กันไปเยอะเลยนะคะแสดงว่าผู้ดีเค้าฮิตกันแน่ๆเลย"
ดาหวันยิ้มกว้างออกมาแก้มปริ คุณหญิงเบิกตากว้างอย่างตกใจก้มมองจานอาหารตรงหน้าก่อนจะทำหน้าผะอืดผะอม หนูนาก็เช่นกัน
"อะ..อะไรนะ! เธอบอกว่ามันคือเนื้ออะไรนะ"
"จระเข้ไงคะ ราคาแพงกว่าเนื้อหมูเนื้อเกรดAเยอะเลย พอทานได้ใช่มั้ยคะ"
ทั้งสองคนทำท่าทางอยากจะอ้วกออกมา หนูนาลุกขึ้นจะวิ่งไปอ้วกในห้องน้ำพร้อมคุณหญิง แต่ก็ถูกดาหวันเรียกไว้ซะก่อน
"อุ๊บ!!!"
"ใจเย็นสิคะ ดาหวันยังแนะนำไม่ครบเลย แฮมเบอร์เกอร์ทำมาจากเนื้อกบบดละเอียดด้วยนะคะ ขาวใสฟินเวอร์แน่นอนค่ะ อ่อส่วนพายนี้ไส้ปลาไหลนะคะ ตัวลื่นๆที่คล้ายงูน่ะค่ะ เวลาไปวัดเราก็จะปล่อยกันรู้จักมั้ยคะ"
ทั้งสองคนทนฟังไม่ไหวรีบวิ่งไปอ้วกในห้องน้ำทันที เธอหัวเราะร่าอยู่ตรงนั้นอย่างสะใจก่อนจะหันไปมองทั้งสองคนที่นั่งอยู่โต๊ะอาหารไม่ไปไหน
"แสบจริงๆดาหวัน แม่ผมจะอ้วกแตกจนเข้าโรงพยาบาลมั้ยเนี้ย"
เขาแอบกังวลแต่ก็ไม่มากเท่าไหร่ คุณพ่อมองดาหวันก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย
"ไม่ต้องห่วงหรอก ว่าแต่สเต็กนี่อร่อยจริงพ่อเคยกินเนื้อจระเข้อยู่สองสามครั้ง ครั้งนี้อร่อยสุด"
"ดาหวันทำอาหารเก่งน้า ไว้จะทำให้อีกนะคะ"
เขาพยักหน้าก่อนจะยกน้ำขึ้นดื่มแล้วยิ้มออกมาอย่างสบายใจ สงสัยคืนนี้ได้ดูอาการภรรยาทั้งคืนซะแล้วล่ะมั่ง
"พ่อไปดูแม่ก่อนดีกว่า อ้วกออกมาจนหมดไส้หมดพุงแล้วล่ะมั่ง"
คุณพ่อลุกขึ้นก่อนจะเดินขำออกไป ดาหวันถอนหายใจออกมาอย่างสบายใจก่อนจะเดินไปควงแขนเขาให้ลุกขึ้นยืน
"ไปดูสภาพคุณแม่สามีซักหน่อยดีกว่า น่าเป็นห่วงจริงๆ ป้าจ๊ะขอยาหอมกับน้ำอุ่นๆสักแก้วนะคะ"
"ได้ค่ะเดี๋ยวป้ายกไปให้"
ดาหวันกล่าวขอบคุณก่อนจะควงแขนวิลล์ไปดูสภาพทั้งสองคน สงสัยหนูนาคงจะเข็ดกับการมาทานข้าวที่บ้านนี้นานพอสมควร
"สงสัยจะเข็ดอีกนานกว่าจะทำใจมาทานข้าวที่บ้านสามีของคนอื่นอีก"
"คุณนี่ร้ายจริง... ผมยอมเลย"
วิลล์ส่ายหน้าก่อนจะโอบเอวหญิงสาวให้พาไปยังห้องน้ำแขกชั้นล่าง เสียงอ้วกในห้องน้ำดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ดาหวันหัวเราะออกมาอย่างมีความสุขก่อนจะยืนกอดอกรอดูสภาพทั้งสองคนอยู่ข้างนอก
"หมดสภาพเลยแหะ ทั้งคุณแม่สามี ทั้งคุณหนูนาลูกคนใหญ่คนรวย ฮ่าๆๆ"
- ผู้เขียน
