หนึ่งเดือนถัดมา
ชาวบ้านหมู่บ้านน่าหลางทยอยเก็บเกี่ยวหัวไชเท้าของพวกตนกันขึ้นมาทีละบ้านสองบ้าน พวกเขาจัดการจัดลำดับการเพาะปลูกต่างวันกันไป เพื่อให้มีผักหมุนเวียนออกมาขายได้ตลอด เวลานี้ทุกครอบครัวต่างก็มีทั้งงานในไร่นา และสวนผักของครอบครัวตนเองเพิ่มขึ้นมาอีก ทำให้เหน็ดเหนื่อยกันมากขึ้นไม่น้อยแต่ทุกคนก็สุขใจ
“ข้าคิดว่าพวกเราคงต้องจ้างแรงงานเพิ่มแล้วล่ะเจ้าค่ะ” จางเฟยอี กล่าวกับป้าสะใภ้ทั้งสองคนที่ตั้งใจจะมาหานางที่บ้าน เรื่องแรงงานตัดผัก
“พวกเราน่ะไม่กลัวเหนื่อยหรอกนะหลานสาว แต่กลัวว่าจะไม่ทันเสียมากกว่า บุรุษทั้งบ้านใหญ่และบ้านรอง ต่างก็ต้องไปหาบน้ำเข้านาและสวนผัก หากมัวแต่ชักช้าแล้วไปตัดผักบ้านเจ้าช้า มันจะยุ่งกันไปใหญ่ อีกสองวันตลาดเปิดข้ากับสะใภ้รองก็ต้องออกมาขายของอีก ลำพังคนบ้านเจ้ากับบ้านเฉิงช่วยกันอาจจะไม่ทันการ” หลี่ชุนเถาเอ่ยอย่างกังวล
“ข้าถามคนในหมู่บ้านเรามาหลายบ้านแล้ว เวล
