“โอ้..มีทั้งไก่ ทั้งกระต่ายป่า เยี่ยมไปเลยหลานชายบ้านเฉิง เดี๋ยวกลางคืนข้าจะตุ๋นน้ำแกงไก่ไว้ให้กินมื้อเช้าก็แล้วกันนะ” นางเจียวเจินส่งเสียงทักทายอย่างยินดี
เฉิงฉือเดินตัวเบาเข้าไปในครัว เพื่อจะเอาสัตว์ที่ล่ามาได้ไปล้างเลือดที่เปรอะเปื้อนออก หูของเขาได้ยินเสียงเด็กชายที่เย้าแหย่เบาๆ กันอยู่
เมื่อมองไปยังกลุ่มเด็กชายกลับพบร่างหนึ่ง ที่ไม่สมควรมาอยู่ที่นี่เป็นอย่างยิ่ง เป็นเยี่ยหมิงที่นั่งกินอาหารอยู่กับเด็กๆ สีหน้าดูมีความสุขยิ่งนัก
หน้าตาสดใสของเฉิงฉือเปลี่ยนเป็นเย็นเยียบขึ้นมาโดยฉับพลัน เขาเดินไปหยิบอ่างไม้ออกมาวางกับพื้น ล้วงมีดสั้นที่เหน็บอยู่ข้างเอวออกมา.... จัดการเชือดคอไก่ป่า แล้วเอาถ้วยมารองเลือดที่ทะลักออกจากคอไก่เก็บเอาไว้ต่อหน้าต่อตาเยี่ยหมิง
คุณชายสามเยี่ยถึงแม้จะคุ้นชินกับซากสัตว์ที่ชำแหละไว้ทำอาหารแล้ว แต่ขั้นตอนการเชือดสดๆ ไก่ตีปีกพั่บ ๆ และกลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งไปทั่ว
