จางเฟยอีกลับมาที่จุดนัดพบเพื่อรอขึ้นเกวียนกลับไปยังหมู่บ้าน เวลานี้ยามเซินแล้วต้องใช้เวลาเดินทางกลับราว ๆ หนึ่งชั่วยามกว่าๆ พออ้ายกัวเห็นหญิงสาวเดินกลับมาก็ผ่อนลมหายใจออกเล็กน้อย เขากลัวเหลือเกินว่านางจะหลงทางและกลับมาที่นี่ไม่ทันเวลา หากเป็นเช่นนั้นคงต้องกลับบ้านกันมืดค่ำอย่างแน่นอน
ขามามีครอบครัวสามคนพ่อแม่ลูก นั่งบนเกวียนมาด้วยอย่างกระสับกระส่าย บุตรชายคนเล็กของพวกเขาไม่สบายจึงรีบเดินทางมาหาหมอ เวลานั้นจิตใจพวกเขายังกังวล และยังต้องคอยเช็ดเนื้อ เช็ดตัวให้บุตรชายมาตลอดทาง เลยไม่มีแก่ใจจะมองเพื่อนร่วมทางสตรีที่นั่งมากับพวกเขา
เวลานี้บุตรชายได้ยามาแล้ว เนื้อตัวก็หายร้อนจึงผ่อนคลายความกังวลไปจนสิ้น เมื่อเห็นหญิงสาวที่กำลังก้าวขึ้นเกวียน ก็ยิ้มแย้มให้อย่างเป็นมิตร
“เฟยอี เข้ามาซื้อต้นกล้าผักไปปลูกหรือ” สตรีผู้เป็นภรรยาเอ่ยถามนางเมื่อเห็นนางนั่งลงบนเกวียนเรียบร้อยดีแล้ว
“เจ้าค่ะท่านน้า
