จางเฟยอีกระชับเสื้อคลุมอีกชั้นหนึ่งให้แนบตัว แล้วเดินกอดอกออกไปยังลานบ้าน เมื่อเห็นท่าทางของชายหนุ่มที่นั่งคุกเข่าก้มหน้าด้วยสีหน้าเสียใจและสำนึกผิด นางก็ไม่ได้หวาดกลัวเขามากเหมือนเช่นทีแรกแล้ว
เฉิงฉือได้ยินเสียงฝีเท้าคนเดินออกมาก็เงยหน้าขึ้นมามองช้าๆ เห็นร่างสตรีแบบบางผู้หนึ่งกำลังเดินมาใกล้เขา หน้าตาของนางจัดว่างดงามไม่แพ้ใคร ดวงตาหงส์ นัยน์ตาทอประกายแวววับราวกับไข่มุก ปากเล็ก ๆ แดงสดราวกับผลอิงเถา คิ้วเรียวยาวเป็นระเบียบส่งให้ดวงหน้าแลดูอ่อนโยนเกินจะเปรียบ
ขณะที่เฉิงฉือกำลังมองมา จางเฟยอีก็ลอบสังเกตบุรุษหนุ่มเบื้องหน้าของนางอยู่เข่นกัน
บุรุษผู้นี้รูปร่างสูงใหญ่ นางอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ท่อนแขนและมือใหญ่ของเขา เมื่อนึกถึงว่าเขาสามารถยกนางลอยขึ้นได้ด้วยมือเดียวก็ขนลุกขึ้นมาเสียอย่างนั้น
ใบหน้าหล่อเข้มคม ราวกับพระเอกชื่อดังในซีรีส์ คิ้วดาบ ริมฝีปากหนากำลังเม้มแน่นอย่างอดกลั้น สายตาวาวโร
