ยามเหม่า (05.00-06.59) คนจากบ้านใหญ่และบ้านรองสกุลจางก็เดินห่อตัว สวมเสื้อผ้าหลายชั้น ใช้ผ้าพันรอบศีรษะเพื่อปกป้องไอเย็น รุดมาที่บ้านสามกันแต่เช้า จางเฟยอีกำชับแล้วกำชับอีก ว่านางจะต้มโจ๊กฟักทองไว้ให้ทุกคนเองในมื้อเช้า อย่างไรพวกเขาก็ต้องช่วยกันอยู่ที่นี่ทั้งวัน จะได้ไม่ต้องวิ่งวุ่นไปอุ่นอาหารให้เสียเวลา
หญิงสาวรู้สึกดีใจ ที่คิดไม่ผิดรับเอานางเจียวเจินเข้ามาอยู่ด้วย นางขยันขันแข็งยิ่งนัก ทั้งยังฉลาดเฉลียวจางเฟยอีสอนอะไรนางก็ทำตามได้โดยไม่ต้องบอกกล่าวซ้ำหลายครั้ง
“น้าเจิน ท่านเคี่ยวโจ๊กฟักทองได้อร่อยยิ่งกว่าข้าเสียอีกเจ้าค่ะ”
หญิงสาวชมนางเจียวเจินอย่างจริงใจ โจ๊กฟักทองเนื้อเนียนนุ่มละเอียด กลิ่นฟักทองอ่อนๆ หอมฉุย ไม่มีข้าวติดก้นหม้อส่งกลิ่นเหม็นไหม้เลยแม้แต่นิด บ่งบอกว่านางเจียวเจินดูแลเอาใจใส่รายละเอียดในเรื่องอาหารการกินเป็นอย่างดี
“แหม เมื่อก่อนข้าต้องตื่นแต่เช้าไปหาบน้ำ ซักผ้า ทำอ
