เด็กชายสามคนช่วยกันพลิกหน้าดินจนเสร็จ จางเฟยอีอุ่นข้าวต้มอีกชามมาวางไว้ใกล้ๆ เฉิงซีห่าวเพื่อให้เขาหยิบกินเองได้สะดวก ส่วนเด็กสามคนได้ซาลาเปาไปคนละหนึ่งลูกสำหรับมื้อกลางวัน จากนั้นทั้งสี่คนก็พากันเดินไปยังเส้นทางทางด้านหลังบ้านที่เป็นลำธารแห้งขอด
ลำธารหลังบ้านนั้นน้ำแห้งไปแล้ว คงไม่มีใครเดินมาเส้นทางนี้กันสักเท่าไร จางเฟยอีหวังว่าจะพบพืชผักอะไรที่สามารถนำไปขายได้อีก ผักที่เตรียมจะเพาะปลูกขึ้นมาที่เร็วที่สุดกว่าจะเก็บเกี่ยวได้ก็ต้องใช้เวลาถึง 40 วัน ถึงจะเริ่มเอามาขายได้ แม้นางจะมีอาหารที่นำออกมากินได้ไม่มีวันหมด แต่มีอีกหลายอย่างที่จำเป็นต้องใช้เงินซื้อ
จากคำของเถ้าแก่ร้านธัญพืช สินค้าที่ชาวบ้านนำมาขายเองก็เป็นพวก เห็ด ผักป่า และหน่อไม้ ขอเพียงให้นางได้ไปเห็นชนิดพันธุ์ของพวกมัน ก็สามารถนำของที่มีอยู่ในมิติมาเพิ่มจำนวนให้มาก ก็ทำเงินได้เช่นกัน
ทั้งสี่คนสะพายตะกร้าสานขึ้นหลังไปคนละใบ เฉิง
