ราวินกระแทกกระทั้นหนักขึ้น เขาละมือจากเต้าอวบอัดที่ถูกบีบจนแดงซ่านไปทั้งสรรพางค์ไปจับขอบพนักเก้าอี้ เพื่อจะได้รั้งตัวและเพิ่มแรงในการเสพสมที่หนักหน่วงมากขึ้น เพราะรู้ถึงอารมณ์ของหญิงสาวในยามนี้เป็นอย่างดี
องค์อินทร์ยังกอดเขาแน่น...ร่างโยกคลอนไปตามแรงบุรุษที่ถาโถมรุนแรงเข้าไปทุกที หล่อนเหมือนโสเภณีร้อนรักไร้ซึ่งยางอายและความบัดสีใดๆ เมื่อความร้อนรุ่มกันก่อมวลครอบงำทุกสำนึก...
หล่อนกรีดร้องครางระงม...จิกเล็บลงบนผิวเนื้อชื้นเม็ดเหงื่อ เกร็งตัวดีดแอ่นเข้าหาในจังหวะสุดท้ายที่เขารุกหนักและกดแรงจนหล่อนร่นไปติดพนักด้านหลัง แล้วร่างเล็กก็อ่อนระทวยซบลงบนไหล่กว้างอย่างคนสิ้นแรงสิ้นวิญญาณ
"อา...เห็นหรือเปล่าว่าพี่ให้ความสุขเธอมากแค่ไหน ปาย..."
"อ๊ะ!! ทำ...ทำอะไร..." เสียงเล็กยังสั่นแหบกระท่อนกระแท่นขณะเอ่ยถาม เพราะเขาถอดถอนตัวจนออกโดยที่หล่อนยังไม่ทันได้ตั้งตัวและจับร่างพลิกหั
