“ว๊ายยยย...”
ร่างของวรันธาราถูกจับขึ้นพาดบ่าทรงพลัง ก่อนจะถูกแบกกลับเข้าไปในคฤหาสน์คาสโตรเซ่นอีกครั้ง
“คุณจะทำอะไร ปล่อย... ปล่อยฉันลงไปนะ”
“ก็อยากได้รูปผมนักไม่ใช่หรือ จะมอบให้แบบเอ็กซ์คลูซีฟเชียวแหละ” น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยโทสะ ความกรุ่นโกรธ
“ฉัน... ฉันไม่เอาแล้ว ไม่อยากได้แล้ว” หล่อนพยายามวิงวอน “ปล่อยฉันไปเถอะนะคะ ฉันขอร้องล่ะ ว๊ายยย...” วรันธารากรีดร้องอย่างตกใจ เมื่อร่างของตัวเองถูกโยนลงบนเตียงกว้างของเควิน เตียงที่หล่อนแอบลูบคลำเมื่อตอนสาย ยามที่ขึ้นมาทำความสะอาด เตียงที่หล่อนแอบจินตนาการว่าได้ใช้ร่วมกับเจ้าของห้อง
“มันสายไปแล้วล่ะ คุณจะต้องได้รับบทเรียนอย่างสาสม”
พ่อเทพบุตรสุดหล่อเดินกลับไปล็อกประตูห้อง ก่อนจะเดินมาหยุดที่หน้าเตียงกว้างอีกครั้ง
“คุณ... จะทำอะไรน่ะ”
หญิงสาวหน้าตาซีดเผือด มองเควินที่ตอนนี้ดูน่ากลัวเหลือเกินอย่างตื่นตระหนก
“ผมจะจัดการกับคุณก่อน แล้วพรุ่ง
