“เป็นยังไงบ้างครับ”เซย์เอ่ยถามขณะแพทย์ทำการตรวจ
“ไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ แค่มีอาการอ่อนเพลีย บวกกับพักผ่อนน้อย พออากาศเปลี่ยนเลยทำให้ร่างกายอ่อนแอปรับตัวไม่ทัน เลยเกิดไข้ขึ้นสูงครับ”แพทย์อธิบาย
ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เคยคิดเพราะตนเองรังแกเธอมากเกินไปหรือเปล่า
“เดี๋ยวผมจะจัดยาให้นะครับ”แพทย์เก็บเครื่องมือ แล้วมองบุตรชายคนเล็กแห่งตระกูลอัลเล็นโซ่อีกครั้ง “กลางคืนถ้าไข้ขึ้นสูงให้ใช้ผ้าชุบน้ำเย็นเช็ดตามข้อพับนะครับ”
“ครับ”ตอบรับเสียงเบา
แพทย์จัดยาใส่ถุงไว้ให้ ก้มศีรษะเพื่ออำลา เซย์ส่งสัญญาณให้ลูกน้อง
“ผมขอตัวก่อนครับ”ซากิก้าวตามแพทย์มาส่งถึงหน้าคอนโด
ร่างสูงนั่งลงริมเตียง รู้สึกผิดขึ้นมาลึกๆ หากเธอไม่ดื้อ ไม่โต้เถียงกับเขา อะไรคงดีกว่านี้ ยกมือแตะหน้าผากลมหายใจร้อนระบายออกมาเป็นระยะๆ สีหน้าท่าทางดูทรมาน หยิบอ่างแก้วใส่น้ำตามด้วยน้ำแข็งและหยิบผ้าเช็ดตัววางลงบนโต๊ะหัวเตียง
ค่อยบรรจง
