บทที่ 4 ตกเป็นจำเลย
1061 คำ
เซย์มองโทรศัพท์เฝ้ารอเมื่อไหร่เธอจะติดต่อกลับมา เขากำลังเป็นห่วงเรื่องสำคัญต่อชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลหรือกำลังคิดสวนทาง เสียงเรียกเข้าทำสะดุ้งชายหนุ่มก้มลงมองเบอร์มันไม่คุ้นเคยหยิบมือถือขึ้นมากดรับ
“ครับ”
“เอ่อ...”
เสียงหวานผ่านตามสาย คิ้วเข้มขมวด
“ใครพูดสายครับ”
“คุณใช่คุณมาร์คหรือเปล่าคะ?”
มาร์ค... งั้นเหรอ แสดงว่าผู้หญิงคนนี้คือไอสินะ กระตุกยิ้มมุมปากเมื่อเหยื่อติดเบ็ด
“ใช่ครับ ไม่ทราบว่าใครครับ”
“คุณสั่งตุ๊กตาไหมพรมกับฉันไว้จำได้ไหมคะ ฉันชื่อไอค่ะ”
“จำได้ครับ พร้อมจะมาส่งให้ผมวันไหน”รีบเข้าเรื่องทันที
ปลายสายยิ้มระรื่นด้วยความยินดี เธออดตาหลับขับตานอนทำทั้งคืนเพื่อให้งานเสร็จทันส่งตามสัญญา
“พรุ่งนี้ตอนสิบโมงฉันจะเอาไปส่งให้ที่คอนโดคุณนะคะ!”
“ได้ครับ”
ไอรินทร์วางสายมือกุมโทรศัพท์แน่น รู้สึกยินดีเมื่อสามารถช่วยพ่อแบ่งเบาภาระอันแสนหนักหน่วงได้ เพราะมารดาจากไปตั้งแต่ยังเด็กเลยทำให้บิดาต้องมาทำงานที่อิตาลีส่งเงินเพื่อส่งเสียเธอเรียน ตอนนี้เธอเรียนจบแล้วแต่ยังไม่สามารถหางานได้ เลยต้องหาหนทางช่วยพ่อมากที่สุดเท่าที่จะทำได้
เธอเรียนจบมัธยมปลายจากประเทศไทยสอบเข้ามหาวิทยาลัยโบโลญญาอันเก่าแก่และมีชื่อเสียงโด่งดังในประเทศอิตาลี โชคดีที่เธอสามารถสอบเข้าได้ทำให้บิดาภาคภูมิใจเป็นอย่างมาก แต่เนื่องจากค่าเล่าเรียนรวมถึงค่าใช้จ่ายอื่นทำให้ต้องใช้เงินจำนวนมาก สุดท้ายเธอจบการศึกษาดั่งใจหวัง ตั้งใจสมัครงานกับบริษัทอัลเล็นโซ่เอ็นเตอร์ไพรส์แต่เนื่องจากมีคนมากมายต้องการเข้าทำงานกับที่นี่ ไม่รู้ว่าเธอจะมีโอกาสทำงานหรือเปล่า หนึ่งเดือนสำหรับการรอคอยผล เลยจำต้องหาค่าใช้จ่าย ในความจริงเธอตั้งใจเข้าทำงานที่นี่เนื่องจากบิดาได้รับเงินเดือนและส่งเสียเธอเรียนจบก็เพราะตระกูลอัลเล็นโซ่ อยากตอบแทนบุญคุณเหล่านั้น
เก้าโมงเช้าไอรินทร์สำรวจความเรียบร้อยกับตัวเองหน้ากระจกอีกครั้ง ร่างบางสวมกางเกงยีนส์สีซีดขาสั้นขาดเป็นแนวยาวตามสไตล์เซอๆ เสื้อกล้ามลายขวางตัดดำขาวสวมทับด้วยเสื้อยีนส์แขนยาวสีเข้ากับกางเกง รองเท้าผ้าใบสีขาว ผมยาวหยักศกถูกรวบแล้วม้วนไว้ตรงกลางเปิดให้เห็นหน้าผากกลมมนและลำคอระหงส์ แป้งฝุ่นทาผิวหน้าตามด้วยลิปสติกสีชมพู
ไอรินทร์หยิบกระเป๋าขึ้นสะพายตามด้วยถุงใส่ตุ๊กตาใบใหญ่ สูดลมหายใจเข้าปอดยิ้มให้กับตนเอง วันนี้จะได้เงินก้อนใหญ่ ยกมือโบกรถประจำทางถึงหน้าคอนโดหรูนามอเมซิ่ง หน่วยรักษาความปลอดภัยกักตัวเธอไว้ทันทีที่ร่างบางจะก้าวเข้า
“มาทำอะไรครับ?”พนักงานรักษาความปลอดภัยเอ่ยถาม
“มาส่งของค่ะ”
“ห้องไหนครับ”
“ห้องสองศูนย์ห้าค่ะ”
พนักงานรักษาความปลอดภัยบอกให้เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ติดต่อถึงเจ้าของห้องทันที แม้จะรู้สึกแปลกใจว่าเหตุใดหญิงสาวหน้าตาสะสวยแต่แต่งตัวแสนธรรมดาจะเข้าห้องของบุตรชายคนเล็กแห่งตระกูลอัลเล็นโซ่เพราะเท่าที่ผ่านมาเขามักจะพบสาวร่างอวบหุ่นน่ามอง แต่งตัวเย้ายวนตามากกว่านี้ แต่เธอคนนี้ไม่เหมือนผู้หญิงเหล่านั้นเลยสักนิด
เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์พยักหน้าช้าๆ เป็นเชิงอนุญาต พนักงานรักษาความปลอดภัยเดินนำหญิงสาวมาถึงหน้าลิฟท์ยังคงจ้องมองความสะสวยอย่างไม่ละสายตา จนไอรินทร์เริ่มรู้สึกประหม่าจนสองร่างก้าวเข้าลิฟท์พร้อมกัน ชั้นสิบเก้าลิฟท์จอดลง เธอเดินตามพนักงานจุดหยุดยืนหน้าห้องเป้าหมาย
“ขอตัวก่อนนะครับ”พนักงานบอกแล้วสาวเท้ากลับไปที่ลิฟท์เช่นเดิม
ร่างบางยืนหน้าห้องใจเต้นไม่เป็นจังหวะ นึกประหม่าขึ้นมาเมื่อต้องเข้าห้องชายแปลกหน้า ถึงแม้จะเป็นลูกค้าก็ตามที
ก๊อก! ก๊อก!
เซย์ชะงักเล็กน้อยแล้วสาวเท้ามาถึงหน้าประตูจับลูกบิดเปิดออก ใบหน้าแสนสวยของสาวหน้าห้องทำเอาหัวใจชายหนุ่มกระตุกวูบ แม้ไม่ได้แต่งเติมเครื่องสำอางใดๆ ยังสะสวยจนแทบคุมตัวเองไม่อยู่
ไอรินทร์จ้องมองสภาพลูกค้าด้วยความตระหนกเมื่อใบหน้าของเขาไม่เหมือนกับชายหนุ่มเมื่อคืนเลยสักนิด ชายคนนี้ใบหน้าดูหมดจดน่ามอง แต่ทำไมเขาถึงใส่ผ้าคลุมอาบน้ำออกมายืนแบบนี้ แล้วลูกค้าเมื่อคืนอยู่ที่ไหน
“เอ่อ... ฉันคงมาผิดห้องค่ะ”รีบตอบหันหลัง
“ผมเป็นคนสั่งตุ๊กตาคุณเองไม่ผิดห้องหรอกครับ อาจเพราะผมโกนหนวดก็เป็นได้คุณเลยจำไม่ได้”หาข้อแก้ตัว
“คุณอาบน้ำอยู่เหรอคะ ฉันยืนรอข้างนอกก่อนก็ได้ค่ะ”รู้สึกแปลกอย่างบอกไม่ถูก
เซย์นึกแปลกใจทำไมต้องแสดงสีหน้าราวกับกลัวถูกลวนลาม หรือแกล้งเพื่อต้องการอัพค่าตัวตนเอง
“ผมอาบเรียบร้อยแล้ว เข้ามาเถอะครับจะได้จัดการให้เสร็จเผื่อผมติดใจอาจจะสั่งตุ๊กตาเพิ่มอีกก็ได้”ประตูเปิดอ้าออกเพื่อให้เธอเดินเข้ามา ก่อนตัวเองเดินนำเข้าด้านใน
ไอรินทร์ยืนชั่งใจมันอันตรายเกินไปหรือเปล่า แต่ท่าทางของเขาดูไม่มีอันตรายอะไร เงินก็อยากได้แต่ใจก็นึกกลัวลองสักตั้งดีกว่าอาจไม่มีอะไรก็ได้ ร่างบางเดินตามเข้าด้านใน เซย์เหลือบมองเห็นประตูเปิดอยู่เลยตรงเข้าไปปิดล็อกไว้เหมือนเดิม ไอรินทร์ชะงักจ้องมองด้วยความตกใจแต่พยายามทำใจดีสู้เสือ
วางถุงใส่ตุ๊กตาลงแล้วหยิบออกมาเรียงไว้ตรงโต๊ะกระจกสีดำ นับสิบตัวถูกจัดวางอย่างสวยงามเซย์กอดอกจ้องมองด้วยความแปลกใจ
“ฉันทำตามที่คุณสั่งหมดเลยค่ะ”ไอรินทร์นำเสนอผลงานตนเอง
“ลงทุนทำตุ๊กตาของจริงมาด้วยเหรอ?”สีหน้าเรียบเฉย
คนฟังหันมองด้วยความไม่เข้าใจ ก็เขาสั่งตุ๊กตาเธอไม่ใช่หรือไงถ้าไม่ทำแล้วจะให้เธอทำอะไรกันเล่า
“ก็คุณสั่งนี่คะ?”
- ผู้เขียน
