Chapter 4

2027 คำ

“น้องไทน์มองพี่ทำไมค่ะ” ไอรินเอ่ย “ไอ้นาย ถ้ามึงยังอยากเก็บลูกสะใภ้มึงไว้ล่ะก็ รีบพาออกจากบ้านกูไปเลย ก่อนที่กูจะพลั้งมือทำคนตาย!” สแน็ปเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแฝงความน่ากลัว ก่อนที่ทุกคนจะมองหน้าเขาเป็นตาเดียว แต่สายตาสแน็ปกลับจดจ้องใบหน้าของไอรินไม่หยุด “อะไรนะเฮีย” เจ้านายเอ่ย “ลูกสะใภ้มึงจับหัวนินิวฟาดกับประตูจนนินิวจอประสาทตาดับมองไม่เห็นไม่ต่างกับคนตาบอด กล้าเข้ามาทำร้ายคนของกูในบ้านกู มึงคิดว่าถ้าอยู่นานอีกนิด ลูกสะใภ้มึงจะมีลมหายใจออกจากบ้านกูมั้ย” สแน็ปเอ่ย “จริงเหรอค่ะพี่แน็ป” หมอสโนว์น้องสาวของสแน็ปเอ่ย “รินไม่ได้ทำนะคะ!” ไอรินเอ่ย ปั่ก!!!! มือถือสมาทโฟนราคาแพงที่กำลังเผยภาพจากกล้องวงจรปิดในวันเกิดเหตุ ถูกโยนลงกลางโต๊ะห้องรับแขก ทุกคนต่างมองกันเป็นตาเดียว “ริน...” “ไงป้า! โกหกหน้าด้านๆ ตอแหลเก่ง!” วาเลนไทน์เอ่ย “มานี่!!!” อาณาจักรลากแขนไอรินเดินออกจากบ้านของสแน็ปมา ก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม