แคทเธอรีนพยายามใช้ชีวิตของเธอตามปกติ พอมีเชสต์เข้ามาอยู่เป็นเพื่อน ความเศร้าก็ค่อยๆ จางหายไปได้อย่างรวดเร็ว แต่ถึงอย่างนั้นความสัมพันธ์ด้านความรู้สึกของเธอก็ไม่ได้พัฒนาจากเพื่อนเลย
“อาทิตย์หน้าผมจะเข้าไปดูงานที่ออฟฟิศ มีอะไรที่อยากได้หรือเปล่าครับ” เชสต์หันไปถามหญิงสาวที่กำลังกวาดใบไม้ ตัวเขานั้นก็กำลังช่วยเธอโกยใบไม้จากพื้นใส่ถุงดำเพื่อจะเตรียมไปทิ้ง
“ไม่มีค่ะ อยู่แถวนี้ก็มีพร้อมทุกอย่าง” เธอตอบพลางยิ้ม แสงแดดยามสายสาดส่องใบหน้าสวย ที่อาบด้วยเหงื่อ ทำให้ร่างบางเซถลาคล้ายจะล้มลง
“คุณแคท!!!” เชสต์รีบลุกขึ้นไปประคองเธอทันทีด้วยความตกใจ
“ไม่เป็นไรค่ะ แคทไหว สงสัยอากาศจะร้อนไปหน่อย” เธอพูดพร้อมกับขยับตัวออกจากแขนของชายหนุ่ม เขาก็ยอมปล่อยมือจากร่างบางของเธอแต่โดยดีเช่นกัน
“แต่พักนี้ผมเห็นคุณแคทหน้ามืดบ่อยเหมือนกันนะครับ ไปหาหมอสักหน่อยดีกว่าไหม” ชายหนุ่มเอ่ยแนะนำ ก่อนหน้านี้เธอก็เป็นลมมาแล
