เมื่อเพทายเห็นแล้วว่าเชสต์ตามมาอยู่กับแคทเธอรีนอย่างที่เขาคิดจริงๆ เขาก็เกิดอาการร้อนรนทนดูไม่ได้ เขาขับรถออกจากตรงนั้นมาเพื่อสงบสติอารมณ์ เพราะถ้าทนดูต่อไปคงได้ลงจากรถไปชกหน้าเชสต์แน่
“สืบให้ทีว่าเจ้าของบ้านเป็นใคร หาช่องทางที่จะติดต่อเจ้าของบ้านมาให้ด้วย ฉันจะซื้อบ้านหลังนี้” เพทายวางสายจากนักสืบส่วนตัวของเขา และพยายามข่มอารมณ์โกรธของตัวเอง เขาถามตัวเองซ้ำๆ ว่าเป็นอะไร เขาไม่ควรจะมาที่นี่ตั้งแต่แรกแล้วด้วยซ้ำ
เรื่องของเขากับแคทเธอรีน มันควรจบไปตั้งแต่วันนั้นแล้ว เขาไม่ยอมรับความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อแคทเธอรีน แต่ยิ่งเห็นว่าเธอกำลังจะเป็นของคนอื่น เขาก็ยิ่งยอมรับไม่ได้
“ถ้าอาทิตย์หน้าหมอนัดคุณแคท ผมว่าผมจะเลื่อนนัดกับบริษัท แล้วพาคุณไปหาหมอก่อน” เชสต์เสนอขึ้น พอแคทเธอรีนมีทีท่าว่าจะยอมเก็บเด็กไว้ เขาก็อยากทำตามคำขอของตัวเอง ที่บอกกับเธอว่าจะดูแลเธอกับลูกให้ดี
“ไม่เป็นไรค่ะ แคทไปเองได
