ติ๊ง ติ๊ง!
โทรศัพท์มือถือของฉันดังขึ้น แต่ฉันปิดเครื่องไปแล้ว มันจะดังได้ไง หรือเผลอกดเปิดกันนะ
ฉันล้วงเข้าไปในกระเป๋าสะพาย
“พกติดมาด้วยนี่เอง เบลอจนลืมไปหมด ไม่ได้เรื่องเลยนุ่มนิ่ม แกจะปล่อยให้ตัวเองเป็นแบบนี้ไม่ได้นะนุ่มนิ่ม” ฉันเช็ดน้ำตาแล้วกดดูแจ้งเตือนที่มันรันเข้ามา ซึ่งก็มีแค่คนเดียวเท่านั้นที่จะติดต่อฉันจากเครื่องนี้
(BLACK: วันนี้เป็นยังไงบ้าง)
(BLACK: ทำอะไร)
(BLACK: ว่างไหม)
(WHITE: อืม…ก็ดีมั้ง หรือแย่ดีล่ะ)
(BLACK: อยากเล่าไหม)
(WHITE: กำลังอยากได้คนรับฟังพอดี)
(BLACK: เล่ามาเลยพร้อมรับฟังตลอด ขอแค่บอก)
(WHITE: คนที่ไวท์เล่าให้แบล็คฟังว่าเขารักไวท์ แล้วเราก็คบกัน จริง ๆ แล้วมันไม่ใช่นะ เขามาหลอกไวท์ หลอกเล่นเอาสนุก โง่เนอะ)
(BLACK: ตอนนี้โอเคไหม)
(WHITE: ไม่)
(WHITE: ไวท์รักเขา มันเจ็บเหมือนจะขาดอากาศหายใจตายเลย แบล็คก็รู้ว่าไวท์ไม่เคยรักใคร ไม่เคยสัมผัสกับคำว่าอ
