Episode 5
1495 คำ
Episode 5
ด้วยความที่ฉันอดทนอดกลั้นความรู้สึกเอาไว้ไม่ไหว ฉันก็ได้ลงมือตบเข้าที่หน้าอิงฟ้าเข้าไปเต็มๆ ทำไมถึงเลือกตบอิงฟ้างั้นเหรอ ก็เพราะว่าฉันหมั่นไส้ยัยนี่มานานนมแล้วนะสิ เกลียดยิ่งกว่าอิงดาวอีก! (และอิงฟ้าก็อยู่ใกล้มือฉันมากที่สุด...)
"ธะ...เธอตบหน้าฉันเหรออีซิน!" เสียงหวานใสของอิงฟ้าเอ่ยขึ้นอย่างโกรธสุดไรสุดสีหน้าของเธอนั้นปานจะฆ่าฉันได้ในทันตา
แถมเธอยังเรียกฉันว่า 'อี' นำหน้าชื่ออีกต่างหาก โหดร้ายกันจัง
"ฉันทนไม่ไหวแล้วที่เธอมากล่าวหาฉันแบบนี้" ฉันบอกออกมาตามตรง อิงฟ้าใช้มือเล็กลูบแก้มของตัวเองที่เป็นรอยแดงเบาๆด้วยความเจ็บ
"เธอกล้าตบพี่สาวฉันเหรอ ไม่นึกเลยว่าเธอจะเป็นคนหัวรุนแรงขนาดนี้ แม่ดูดิค่ะ อีซินมันใช้กำลังกับพวกเรา หนูบอกแล้วว่าคนแบบนี้เลี้ยงเสียข้าวสุกเปล่าๆ" เสียงหวานใสของอิงดาวเอ่ยขึ้นพลางฟ้องแม่ของตัวเองทันที แม่ของยัยพวกนั้นเห็นเหตุการณืที่เกิดขึ้นทั้งหมด แต่ก็ยังคงนิ่งเฉยอยู่ไม่ตอบโต้อะไร
น่าแปลกจริงๆ... และที่สำคัญพวกเธอไม่ได้เลี้ยงฉันด้วยข้าวสักหน่อย ฉันต่างหากที่เป็นคนหุงข้าวทำกับข้าวให้พวกหล่อนกิน
"อยากรู้ป่ะว่าเวลาโดนตบมันรู้สึกยังไง!" อิงฟ้าเอ่ยขึ้นด้วยความเกรี้ยงกราดก่อนจะเดินมาตบฉัน และขณะที่ฉันใช้มือบังอยู่ อิงดาวก็จับมือของฉันเอาไว้ทำให้ฉันโดนแรงตบของอิงฟ้าเต็มๆ
เพลี๊ยะ!!!
ฝ่ามือของอิงฟ้ากระทบที่แก้มนวลใสของฉัน มันรู้สึกเจ็บแสบมากๆ... เธอไม่ได้แค่ตบหน้าฉันแค่ข้างเดียว แต่เธอตบหน้าฉันอีกข้างด้วย มันเจ็บจนฉันอยากจะร้องไห้อ่ะ นี่แรงคนหรือแรงควายวะ
"ฉันเจ็บนะ..." ฉันเอ่ยพึมพำออกมาเบาๆก่อนจะเหลือบไปมองแม่เลี้ยงของฉันที่เอาแต่นั่งนิ่งดูดาย คงจะสะใจที่ฉันโดนตบแบบนี้ละมั้ง
"สมน้ำหน้า เธออยากหาเรื่องพวกฉันก่อนเอง!" อิงฟ้าเอ่ยก่อนจะหัวเราะเบาๆด้วยความสะใจ
"พวกเธอต่างหากที่ทำฉันก่อน..."
"แต่เธอมาตบหน้าอิงฟ้าก่อน!" อิงดาวเอ่ยแก้ตัวให้กับพี่สาวตัวเอง ขณะที่อิงฟ้าจะออกแรงตบฉันอีกทีแม่เลี้ยงใจร้ายก็มาห้ามไว้ได้ทันเสียก่อน
"พอแล้วจ๊ะเด็กๆ การใช้ความรุนแรงกับคนใช้มันไม่ดีนะ" เสียงหวานใสของแมาเลี้ยงใจร้ายเอ่ยก่อนจะคลี่ยิ้มบางๅดละเธอก็ดึงแขนฉันให้ลุกขึ้น
"ซินอี๋... เธอรู้ไหมว่าเธอเป็นฝ่ายผิด เพราะเธอมาตบหน้าลูกสาวฉันก่อน สาสมแล้วที่เธอจะโดนแบบนี้!" แม่เลี้ยงใจร้ายเอ่ยบอกฉันด้วยใบหน้านิ่งเรียบ และจากนั้นเธอก็ใช้นิ้วเรียวยาวจับแก้มของฉัน เธอบีบแก้มของฉันอย่างแรงจนฉันรู้สึกเจ็บมากๆ
"แต่อิงฟ้ากับอิงดาวทำห้องหนูเละเทะไม่เป็นชิ้นดีก่อน" ฉันบอกออกมาตามตรง แม้ว่าจะพูดไปเขาก็ไม่เชื่อคำพูดของฉันหรอก
"คิดว่าฉันจะเชื่อเด็กเลี้ยงแกะอย่างเธอเหรอ"
ว่าแล้วเชียว... ไม่มีใครเชื่อฉันจริงๆด้วย บ้านหลัวนี้มันไม่มีที่สำหรับฉันอีกต่อไปแล้ว
"ใช่! ไม่มีใครเชื่อคนอย่างเธอหรอก" อิงฟ้าเอ่ยเสริม
"ในเมื่อเธอกล้าตบหน้าลูกสาวฉันแบบนี้ ฉันคงจะต้องให้เธอชดใช้ความผิดแล้ว" เเม่เลี้ยงใจร้ายเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง ฉันได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ทำไมชีวิตฉันจะต้องมาพบเจออะไรแบบนี้ด้วยละเนี่ย
"จะให้หนูชดใช้ยังไงเหรอคะ? อิงฟ้าไม่ได้เสียโฉมซะหน่อย ถ้าหนูเอาน้ำรดมาสาดใส่หน้าเธอก็ว่าไปอย่าง"
"กรี๊ดดดด! ซินอี๋! เดี๋ยวนี้เธอปากดีจังเลยนะ" อิงฟ้ากรี๊ดออกมาอย่างสุดจะทนเมื่อได้ยินคำพูดของฉัน ฉันเองก็อยากจะลองทำจริงๆเหมือนกัน เอาให้ทั้งสามคนแม่ลูกเสียโฉมไปหมดเลย
"เลิกทะเลาะกันได้แล้ว... ซินอี๋ ก้มหัวขอโทษอิงฟ้าและอิงดาวซะ ไม่อย่างงั้นฉันจะให้เธอไปอยู่ในห้องเก็บของที่ไม่มีแม้แต่แสงส่องลอดเข้ามา!" แม่เลี้ยงใจร้ายเอ่ยเสียงดุพลางกดดันฉันให้ฉันก้มหัวขอโทษลูกสาวของเขา ถึงแม้ว่าฉันจะยอมอ่อนข้อให้กับพวกเขาในทุกๆเรื่อง แต่เรื่องก้มหัวขอโทษเนี่ย... ฉันไม่มีวันทำเป็นอันขาด!
"ก้มหัวแล้วขอโทษพวกฉันซะซินอี๋" อิงดาวเอ่ยขึ้นพลางยิ้มเยาะเบาๆ
"เร็วๆสิ มัวรออะไรอยู่!" อิงฟ้าเอ่ยเร่ง
"ยังไงฉันก็ไม่มีวันทำหรอก!"
สุดท้ายชีวิตฉันก็ดันเกิดมาอาภัพเสียได้ หลังจากที่ฉันไม่ยอมทำตามในสิ่งที่พวกแม่เลี้ยงใจร้ายและลูกสาวของเขาอยากให้ทำ ฉันก็ได้มาอยู่ที่ห้องเก็บของ หรือเรียกอีกชื่อหนึ่งก็คือห้องใต้หลังคาที่เอาไว้เก็บของนั่นเอง
ที่นี่มันมืดมิดเอามากๆ ไม่มีแสงสอดส่องเข้ามา มีแค่โคมไฟดวงเล็กๆที่ตั้งเอาไว้ให้เห็นทางจางๆ พอตอนกลางคืนแบบนี้โคตรจะน่ากลัวเลย แถมห้องนี้ก็มีแต่ฝุ่นกับกลิ่นอับๆ และแมงมุมตัวใหญ่ๆ พูดไปก็ขนลุกไป
เฮ้อ... นี่ฉันจะต้องอาศัยอยู่ในห้องนี้จริงๆเหรอเนี่ย? ให้ตายเถอะ... แล้วใครจะเป็นคนทำงานบ้านที่เหลือละถ้าฉันมาโดนขังแบบนี้ (ยังจะห่วงเรื่องนี้อีก)
"เอาไงดีวะ..." ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆก่อนจะพยายามคิดหาทางทำอะไรบางอย่าง
ฉันจะมาติดแหง็กอยู่ที่นี่ไม่ได้ เพราะถ้าฉันออกไปจากที่นี่ไม่ได้ฉันก็จะไม่ได้ทำงานพิเศษ และฉันก็จะไม่มีเงินไปซื้อชุดเดรสไปงานวันเกิดของพี่กาย(ยังจะห่วงเรื่องนี้อีก) แต่ที่แน่ๆไม่ว่ายังไงฉันจะต้องออกไปจากห้องนี้ให้ได้ และฉันคงจะไม่ทนให้แม่เลี้ยงและพี่สาวตัวดีของฉันโขกสับอีกแล้ว!
ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะประตูหน้าห้องฉันเอ่ยดังขึ้น ฉันได้แต่เลิกคิ้วเล็กน้อยว่าใครเป็นคนเคาะ พอได้ยินน้ำเสียงฉันถึงกับบางอ๋อ
"ซินอี๋ เธอยังไม่หลับใช่ไหม" เสียงหวานใสของแม่เลี้ยงใจร้ายเอ่ย
"ยังค่ะ" ฉันตอบออกมาตามตรง
"ดี... ฉันจะมาบอกเธอว่าต่อไปนี้เธอจะต้องอยู่ที่ห้องนี้จนกว่าเธอจะสำนึกผิดและไม่มาทำร้ายลูกสาวของฉัน"
"แล้วหนูจะต้องอยู่ไปถึงเมื่อไหร่เหรอคะ?" ฉันเอ่ยถามออกมาด้วยความสงสัย
"ก็อยู่ไปจนกว่า... งานวันเกิดที่ลูกสาวสองคนของฉันอยากจะไปจบลง" เเม่เลี้ยงใจร้ายเอ่ยบอก ฉันถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ สงสัยอิงฟ้ากับอิงดาวคงจะไปบอกแม่ตัวเองละมั้งว่าให้มาพูดแบบนี้กับฉัน
"และที่สำคัญเธอห้ามคิดจะแย่งคนที่ลูกสาวของฉันชอบเด็ดขาด! ฉันได้ยินมาว่าลูกสาวของฉันกับผู้ชายคนนั้นเป็นแฟนกันแล้ว และเธอพยายามจะแย่งเขาไป" แม่เลี้ยงเอ่ยร่ายยาว ฉันได้แต่ฟังแล้วก็ถึงกับหาวฟอดใหญ่
นี่มันเรื่องโกหกชัดๆ พี่กายกับอิงฟ้าไม่ได้เป็นแฟนกันสักหน่อย แต่งเรื่องเก่งชะมัด ดูสิ ฉันได้เป็นตัวร้ายในเรื่องเลย
"เข้าใจไหมซินอี๋?"
"เข้าใจแล้วค่ะ"
"ดี... สัปดาห์หน้าฉันจะมาเปิดห้องนี้อีกครั้ง หวังว่าเธอจะไม่กลายเป็นศพไปก่อนละ" แม่เลี้ยงใจร้ายเอ่ยทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนจะเดินจากไป
สงสัยคงคิดจะขังฉันไว้ในห้องนี้ให้ตายไปเลยแน่ๆ แต่ฉันไม่ยอมมาตายง่ายๆในที่แบบนี้หรอก ยังไงฉันก็จะต้องหาทางออกไปจากห้องนี้ให้ได้... ไม่สิ ตอนนี้ไม่ใช่แค่ออกไปจากห้องนี้ แต่จะต้องออกไปจากบ้านหลังนี้ให้ได้!
อ๊ะ... ถ้าจำไม่ผิด ห้องนี้มันมีทางลับที่จะออกไปอยู่นี่นา?
ห้องใต้หลังคา... ที่มีทางออกเชื่อมออกไปข้างนอก...
ไม่ว่ายังไงฉันก็คงจะต้องใช้ทางนั้น!
- ผู้เขียน
