บทที่ 4 เรื่องวุ่นๆของผู้หญิง
1099 คำ
"กลับมาแล้วครับ"
"กลับมาเร็วจัง"
"คุยนิดหน่อยให้หายคิดถึงน่ะ"
"เอาจริงๆทำไมต้องออกมาอยู่คนเดียวด้วยล่ะ"
"คอนโดมันใกล้ที่ทำงานตื่นสายได้"
"อ่อ อย่างนี้นี่เอง"
"อาบน้ำแล้วหรอ"
"อืม อาบดึกๆเดี๋ยวหนาว"
"หนาวก็ใช้เครื่องทำน้ำอุ่นสิ"
"อะ เอ่อ...เปิดไม่เป็น"
"ฮ่าๆมานี่ภามจะสอนให้เอง" ทั้งสองหายเข้าไปในห้องน้ำด้วยกัน เขาสาธิตวิธีการเปิดให้ แต่เอาเข้าจริงเธอเปิดผิดทำให้น้ำไหลใส่ตัวเธอเต็มๆ เปียกปอนไปทั้งตัว
"ฮ่าๆ" เขาหัวเราะออกมาอย่างห้ามไม่ได้
"เพราะภามคนเดียวเลยตัวเปียกหมดเลย" คำว่าตัวเปียกทำให้ชายหนุ่มพิจารณารูปร่างของหญิงสาวตรงหน้าอย่างเต็มตา เนื้อผ้าที่เธอสวมค่อนข้างหน้าแต่ก็พรางสายตาจากเขาไม่ได้เวลาที่มันนาบไปกับลำตัว หญิงสาวลืมตัวว่าไม่ได้ใส่ชั้นในเพราะปกติเธอไม่เคยใส่นอนอยู่แล้วมันอึดอัดนอนไม่สบายตัว เขากลืนน้ำลายอึกฝหญ่เพราะดันไปเห็นอะไรที่ไม่ควรเห็น ร่างเล็กๆของหญิงสาวใครจะคิดว่าเธอจะซ่อนอกอวบอิ่มที่ใหญ่ขนาดนี้
"มองอะไรเล่าออกไปได้แล้วกระท้อนต้องแต่งตัวใหม่เลยเห็นไหม"
"อะ เอ่อ ครับๆออกก็ได้" เขาตอบกลับคล้ายคนละเมอแล้วเดินออกไปอย่างอ้อยอิ่ง เธอใช้เวลาไม่นานก็ออกมาพร้อมชุดนอนชุดใหม่ เธอส่งสายตาคาดโทษให้ชายหนุ่ม
"ดึกแล้วแยกย้ายกันไปนอนเลย" ชายหนุ่มจ้องมองใบหน้าหวานของคนตรงหน้าอย่างลืมตัว
"บอกให้ไปนอนได้แล้วได้ยินไหมภาม"
"อะ เอ่อ ครับๆ"
"ดึกแล้วพรุ่งนี้ก็ต้องไปทำงานอีก"
"โอเคๆ ฝันดีนะ" เขาไม่รู้คืนนี้เธอฝันดีไหมแต่คืนนี้บอกเลยว่าเขาต้องทรมานเพราะความอดอยากปากแห้งแน่ๆ
เช้าวันต่อมาคนที่ตื่นมาทำกับข้าวก็คือชายหนุ่มเช่นเคย เขาสงสัยว่าทำไมหญิงสาวถึงตื่นสายนักจึงถือวิสาสะเดินเข้าไปปลุก เธอยังนอนคลุมโปงอยู่ในผ้าห่ม
"กระท้อนตื่นได้แล้วนะ"
"อื่อ" เธอขยับตัวยุกยิกเมื่อโดนรบกวน
"ทำไมตัวร้อนแบบนี้ล่ะ" เขายื่นมือไปสัมผัสที่หน้าผากของหญิงสาวแล้วก็ทำให้รู้เลยว่าเธอไข้ขึ้น เขาเดาว่าเธอคงจะนอนทั้งๆที่ผมเปียกไปแบบนั้นจนทำให้ไม่สบาย
"กระท้อนไหวไหมไปโรงพยาบาลดีกว่า"
"อื่อ ไม่ๆขอยาพาราก็พอแล้ว"
"อย่าบอกนะว่าเวลาไม่สบายกินยาเองตลอดน่ะ"
"กินยานอนพักหน่อยก็หายแล้วล่ะ"
"แล้วมียาหรอ"
"มีๆอยู่ในกระเป๋าสะพาน"
"โอเค" ชายหนุ่มจัดแจงให้หญิงสาวทานอะไรรองท้องสักหน่อยจากนั้นก็ทานยา
"ไปทำงานไม่ไหวแบบนี้ภามบอกที่ทำงานให้นะ ขอเบอร์หน่อย"
"ใช้เครื่องกระท้อนโทรเลยดีกว่าชื่อว่าพี่ปุ๊ก"
"โอเค ลาให้เรียบร้อยแล้วนะ อย่านอนทั้งผมเปียกๆอีกนะ"
"ขอโทษทีพอเข้าห้องแล้วมันก็ง่วง"
"นอนพักล่ะกันอย่าลืมว่ากระท้อนต้องรักษาสุขภาพนะเพราะจะต้องตั้งท้องลูกให้ภาม"
"รู้แล้วค่า กระท้อนจะทำหน้าที่ของตัวเองอย่างดี"
หลังจากที่ชายหนุ่มโทรไปลาหยุดงานให้ที่ทำงานก็เกิดคำถามเต็มไปหมด บ้างก็ว่าที่หล่อนจะลาออกเพราะมีผู้เลี้ยง บ้างก็ว่าเธอแอบกินเด็ก อะไรไม่รู้ต่างๆนาๆ
"ใครอ่ะกระท้อนเสียงหล่อมาก"
"ญาติกระท้อนเอง" เธอจำเป็นต้องโกหกไปแบบนั้นเพราะไม่อยากให้เรื่องของเธอเป็นหัวข้อสนทนาของชาวบ้าน
"ไม่ใช่แฟนแน่นะ นี่หวงกลัวคนอื่นจะแย่งใช่ไหม"
"ไปกันใหญ่แล้วค่ะพี่ปุ๊ก เลิกพูดเรื่องนี้กันเถอะค่ะ กระท้อนยังต้องใช้สมาธิ ถ้าเกิดไม่มีสมาธิมันวาดไม่ออกน้า"
"โอเคๆไม่กวนแล้วก็ได้" ในที่สุดปุ๊กก็ยอมเลิกรากลับไปทำงานของตน
"เห้อ นี่มันวันอะไรกันนะ โอ๊ะ! เป็นประจำเดือน" หญิงสาวคว้าผ้าอนามัยวิ่งจู๊ดเข้าไปในห้องน้ำ เธอจะมาเป็นประจำเดือนอะไรวันนี้นะเซ็งชะมัด หลังเลิกงานเธอก็ตรงไปยังร้านขายยาเพื่อซื้อยาแก้ปวด เธอมักจะปวดท้องมากในวันแรกของรอบเดือน
"กระท้อน กระท้อนเย็นนี้มีอะไรทานบ้าง"
"..."
"ไปไหนของเขานะ"
"วันนี้ไม่ไหว"
"เป็นอะไรเมื่อเช้าก็ดีขึ้นแล้วนี่" เขาขยับเข้าไปใกล้ตรวจเช็คอุณหภูมิของหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง
"เป็นประจำเดือนเรื่องปกติของผู้หญิง วันนี้ไม่ได้ทำอะไรทานนะแต่ซื้อกับข้าวที่คิดว่าภามน่าจะชอบมาให้แล้ว"
"ขอบคุณนะที่ยังเป็นห่วงภาม กระท้อนทานหรือยัง"
"เรียบร้อยแล้วล่ะ"
"งั้นไปนอนนะภามไม่กวนแล้ว"
"อืม"
กระท้อนนอนซมอยู่สองวันเต็มๆหลังจากประจำเดือนหมดแล้วเธอก็กลับมาสดใสร่าเริงอีกครั้ง วันนี้เธอจะช่วยชายหนุ่มออกไปซื้อของพร้อมกันซึ่งพอบอกเขาออกไปเขาก็ตกลงจะไปกับเธอทันที เขาและเธอเลือกที่จะมาช้อปปิ้งที่ห้างใกล้ๆคอนโด หญิงสาวบอกกับเขาว่าเธออยากว่ายน้ำแต่ไม่มีชุด พอได้ยินดังนั้นเขาก็พาเธอมาที่ร้านประจำของเขา
“สวัสดีค่ะคุณภามหายหน้าหายตาไปนานเลยนะคะ น้องคนนี้ชื่ออะไรคะเนี่ย”
“สวัสดีครับพ่อดีช่วงนี้ผมยุ่งๆน่ะครับ นี่กระท้อนครับเป็นเพื่อนผมเอง”
“เพื่อนอะไรตัวติดกันขนาดนี้ละคะ แถมยังใส่เสื้อคู่ด้วย”
“ไม่ใช่หรอกค่ะบังเอิญมากกว่า” หญิงสาวหลังจากกลับมาจากทำงานก็เปลี่ยนเป็นชุดลำลองไม่คิดเหมือนกันว่าจะสีเดียวกับชายหนุ่มมันเลยดูเหมือนเสื้อคู่ไปปริยาย
“ไม่ต้องเขินหรอกนะคะน่ารักทั้งคู่ค่ะ” พนักงานยังคงเอ่ยชมยิ้มๆ
“วันนี้ช่วยจัดชุดว่ายน้ำที่เหมาะสมกับเพื่อนของผมหน่อยสิครับ ผมจะพลักดันนักกีฬาว่ายน้ำสมัครเล่น”
“แค่อยากออกกำลังกายน่ะค่ะไม่ใช่นักกีฬาอะไรเลยค่ะ ภามก็พูดไปเรื่อย”
“เชิญทางนี้เลยค่ะ” พนักงานสาวพาหญิงสาวไปเลือกชุดว่ายน้ำอีกด้านหนึ่งพอเลือกได้สองสามชุดเธอก็เข้าไปลองในห้องลองชุด
- ผู้เขียน
