เตียงนอนอันยุ่งเหยิง... มันก็พอๆ กับความยุ่งเหยิงภายในสมองของหล่อนนั่นแหละ...
สโรสินีผุดลุกขึ้นนั่งบนเตียงอย่างเชื่องช้า เพราะรู้ดีว่าจากจำนวนครั้งของศึกสวาทที่เผชิญมาเมื่อคืนนี้มันสามารถทำให้หล่อนเจ็บลึกในบางส่วนของร่างกายได้อย่างสาหัสสากรรจ์เลยทีเดียวหากหล่อนไม่ระวังตัว แต่ถึงแม้ว่าจะระวังแล้ว แต่หล่อนก็ต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บระบมอยู่ดี
ความรู้สึกที่ยังมีตัวตนของอเล็กซิโออยู่ภายในยังมีอานุภาพร้ายกาจนัก กลิ่นกายของเขา รสจูบของเขา และลิ้นของเขาที่ทำให้หล่อนร้องกรี๊ดๆ ได้ทุกครั้งที่ตวัดเลียลงมา ไม่ว่าจะส่วนใดมันก็ทำให้หล่อนแทบไม่เป็นผู้เป็นคน หล่อนยังจำความไร้ยางอายของตัวเองได้เป็นอย่างดี
‘อเล็ก... ได้โปรด แรงอีก... ได้โปรดเถอะค่ะ’
หญิงสาวซบหน้าลงกับฝ่ามือของตัวเองด้วยความอับอาย ตอนนี้เสมือนยืนอยู่หมิ่นเหม่..อยู่ริมหน้าผาสูงชัน ความทรงจำเมื่อคืนไหลบ่าเข้ามาท่วมท้นอย่างอำมหิต และมันก็ท
