“เจ้านายครับ คุณผู้หญิงคนนั้นอาจจะไม่ปลอดภัยนะครับ ตรงนั้นมันเปลี่ยวมาก”
เสียงของลูกน้องที่มักจะทำหน้าที่ขับรถให้ทุกครั้งดังขึ้นเมื่อเขาสั่งให้จอดรถ แล้วตัวเองก้าวลงมาจุดบุหรี่สูบ ท้องฟ้ามืดครึ้มในเวลานี้ไม่ได้แตกต่างไปจากหัวใจของเขาเลยแม้แต่น้อย
“แล้วไง?”
“เธออาจจะเป็นอันตราย...”
“มันไม่ใช่เรื่องของฉันสักหน่อย”
“แต่เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เจ้านายใช้ให้พวกผมตามหากันจ้าละหวั่นนะครับ”
มันคือความจริงที่เขาไม่สามารถโต้แย้งได้ ลัลนาคือผู้หญิงคนแรกในชีวิตที่เขาสั่งให้ลูกน้องทั้งสืบประวัติหรือแม้แต่ตามหาหล่อนจนแทบจะเรียกได้ว่าพลิกแผ่นดินเมืองพัทยาทั้งผืนเพื่อที่จะได้พบเห็นหล่อนอีกครั้ง แต่หล่อนไม่ได้มีอิทธิพลอะไรกับหัวใจของเขาสักหน่อย
เขาก็แค่...
มือหนาล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วก็หยิบเศษผ้าเล็กๆ ขึ้นมามอง รอยยิ้มเลือดเย็นผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อลากไส้นั้น
“งั้นก็ไปสิ... ขับไปหาเธออีกครั้ง
