แม้จะอดหมั่นไส้ผู้ชายหลงตัวเองไม่ได้ แต่สโรสินีก็ไม่สามารถเปล่งคำพูดใดๆ ออกไปได้ เพราะตอนนี้ไม่ว่าจะสายตา สมอง หรือแม้กระทั่งจิตวิญญาณของหล่อนล้วนแต่ถูกเจ้าสิ่งมหัศจรรย์ปูดเป่งที่แทบจะทะลักออกมาจากกางเกงชั้นในชายตัวจิ๋วดึงดูดเอาไว้จนหมดสิ้น
ให้ตายเถอะ... มันใหญ่มากทั้งๆ ที่ยังขดตัวอยู่ภายในนั้น
ตัวสั่น ใจสั่น และในบางจุดของร่างกายก็ยังวาบหวามจับใจ หล่อนรู้สึกถึงความหยาดเยิ้มที่ทะลักออกมา มันน่าละอายแต่หล่อนไม่สามารถควบคุมร่างกายของตัวเองได้อีกแล้ว
“แต่ยังไงก็ขอบคุณ เพราะไม่รู้ทำไมคำชมของคุณถึงทำให้ผมรู้สึกดีเป็นบ้า...”
“ฉัน...”
เขาเดินเข้ามาหา หลังจากถอยหลังออกไปจัดการเปลื้องผ้าออก มือใหญ่ตวัดดึงร่างของหล่อนให้ลุกขึ้นมาเผชิญหน้าอีกครั้ง เขารัดรอบเอวบาง ดึงเข้าไปหา กดในบางส่วนให้แนบชิดกัน สโรสินีร้อนผ่าวไปทั้งร่าง ปากร้อนๆ ของเขาขยี้ลงมาให้สติสตังของหล่อนบินว่อนอีกแล้ว
“อเล็ก... อ๊า.
