ทุ่มครึ่งหล่อนก็ถูกเรียกให้มานั่งทานมื้อค่ำภายในห้องอาหารที่ถูกตกแต่งเอาไว้อย่างหรูหรา ทุกคนแสดงท่าทางตื่นเต้นโดยเฉพาะน้องปุณณ์ ที่แทบจะขึ้นไปนั่งตักของอเล็กซิโอเสียให้ได้ หล่อนเมินหน้าหนีเมื่อสายตาคมกริบของเขามองผ่านมา
เรื่องที่เกิดในห้องทำงานของเขาเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนยังติดตรึงอยู่ในสมอง และแน่นอนล่ะว่าหล่อนไม่มีทางที่จะสบตาเขาได้เต็มๆ ตาภายในวันสองวันนี้แน่ มันน่าอาย และสิ่งที่เขากระทำกับหล่อนมันก็น่าอดสูสิ้นดี
“ฟ้า... ตักอาหารให้ผัวของหนูสิลูก...”
แม่ของหล่อนพูดขึ้นกลางโต๊ะอาหาร หล่อนอยากจะบอกแม่ว่าตัวเองกับอเล็กซิโอนั้นไม่ได้เป็นอย่างที่แม่เข้าใจ แต่ก็พูดไม่ได้ น้ำท่วมปาก ได้แต่ยิ้มบางๆ ออกมา จากนั้นก็หลับหูหลับตาตักกุ้งในจานตรงหน้าใส่จานให้กับคนตัวโตที่นั่งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อยู่ตรงหน้า
“ผมแพ้กุ้ง...”
หญิงสาวหน้าจ๋อยสนิท รีบตักกุ้งออกจากจานของเขาและใส่ปากตัวเองทันที ก่อนจะรีบ
