Episode 3

1933 คำ

แรงโถมเข้าใส่หญิงสาวที่ตัวเล็กกว่าทำให้เธอตกใจจนเผลอกรีดร้องออกมา เขาดันตัวเธอลงไปบนเตียงนอนก่อนจะทาบทับขึ้นมาอย่างเร็วไวให้เด็กสาวที่ไม่รู้ประสีประสาอย่างเธอได้แต่ตื่นตระหนกตกใจกลัว กัญญ์กุลณัชโถมเข้าหาหญิงสาวด้วยการขบซอกคอของเธอบางเบาอย่างหยอกล้อ ก่อนจะออกแรงดูดดุนมันจนเกิดรอยแดงเพราะกลิ่นกายของเจ้าตัวช่างยั่วเย้าให้ต่อมตัณหานั้นเริ่มทำงาน “อ้ะ!” เสียงเปล่งออกมาจากปากกระจับสวยนั้นเพราะความเจ็บแสบ เธอรู้สึกเหมือนมีมดตัวใหญ่มากัดที่ซอกคอจนเธอต้องกำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่นเพราะเริ่มทำตัวไม่ถูก ใจกลับคิดอลเวงว่าเธอควรเดินต่อไปหรือหยุดอยู่เพียงแค่ตรงนี้ คนตรงหน้าของเธอดูเป็นคนใจดีหากเธอเปลี่ยนใจก็คงจะยังไม่สาย “อ้ะ!” เขาฉีกเสื้อเธอออกในขณะที่เธอกำลังถกเถียงกับตัวเองในใจ หน้าอกหน้าใจที่ใหญ่เกินตัวของหล่อนแต่ถูกบดบังด้วยชุดนักศึกษากำลังประจักรแก่สายตาของณัชจนต้องเผลอมองมันอย่างชอบใจ ยิ่งหล่อนใส่ชุดชั้นในลายเหมือนเด็กน้อยแบบนั้นแล้วตัวของณัชเองก็ยิ่งรู้สึกเอ็นดูเพราะหล่อนช่างดูไร้เดียงสาเสียจริงเชียว “คะ คุณอื้ออ!” ความรู้สึกแปลกใหม่ที่พวยพุ่งออกมาจากตัวของเธอจำให้เธอต้องกำผ้าปูที่นอนให้แน่นยิ่งขึ้นไปอีก จากตาที่หลับแน่นของประกายดาวก็ค่อยๆ ปรือตาขึ้นมอง เขากำลังสารวนอยู่ตรงหน้าอกหน้าใจของเธออยู่อย่างเมามันส์ มีแวบหนึ่งที่เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตา วินาทีนั้นหัวใจของเธอเต้นสั่นระรัวเพราะเขาช่างดูร้อนแรงเสียยิ่งกว่าเปลวเพลิงที่ร้อนระอุ “โอ้...ใจเต้นแรงขนาดนี้เชียวหรือ” เสียงทุ้มต่ำเชิงหยอกล้อออกมาจากปากกระจับสวยของคนด้านบน แม้เขาจะยังไม่ได้ถอดชุดคลุมอาบน้ำออก แต่คอที่มันกว้างบวกกับเจ้าตัวไม่ได้ใส่ใจจะระวังอะไรมัน ทำให้คนที่นอนอยู่บนเตียงนั้นเผลอมองเข้าไปเห็นถึงยอดปถุมสีสวยของเขาประจักรแก่สายตา แรงบีบเบาๆ ที่อกของเธอทำเอาตัวของเธอเผลอเคลิบเคลิ้มจนต้องเชิดปลายคางขึ้น ขาทั้งสองเริ่มเบียดเข้าหาคนด้านบนเพราะความรู้สึกที่อยู่ตรงกึ่งกลางลำตัวของเธอกำลังชื้นแฉะและต้องการได้รับการปลดปล่อย กัญญ์กุลณัชรู้ตัวดีว่านี่ไม่ใช่ตัวเขาในแบบที่ควรจะเป็น เธออ่อนโยนต่อคนใต้ร่างมากจนตัวเองยังเผลอนึกใจหาย กลิ่นหอมจากกายของหล่อนบวกกับความน่ารักและไร้เดียงสา กำลังทำให้เธอเผลอหลงใหลมันจนอยากจะค่อยๆ ถนอมร่างกายของหล่อนเอาไว้ แต่พอสมองมันคิดได้ว่าหล่อนหาใช่สาวบริสุทธิ์แล้ว ความชั่วร้ายของเขาก็กลับมาที่ตัวอีกครั้ง ณัชลุกขึ้นจากเตียงนอนให้คนที่กำลังเคลิบเคลิ้มบนเตียงต้องผงกหัวขึ้นมามองตาม เขาเดินไปหยิบอะไรบางอย่างก่อนจะเดินกลับมาทางเธอและชูของเล่นผู้ใหญ่ที่เธอก็รู้ว่ามันคืออะไร จนประกายดาวต้องเบือนหน้าหนีสายตาของเขาและยกมือขึ้นมาปิดหน้าอกหน้าใจตัวเองไว้เพราะพึ่งนึกขึ้นได้ว่าอยู่ในสภาพแบบไหน “เอาล่ะ...หมดเวลาอ่อนโยนต่อเธอแล้วคนดี” เขายิ้มร้ายก่อนจะถอดชุดคลุมอาบน้ำของตัวออกต่อหน้าต่อตาของเธอ สัดส่วนได้รูป ใต้อวบอิ่มพอดีมือ และลอนกร้ามหน้าท้องที่เธอเผลอมองมันค้างอย่างหลงใหล เขาสวมใส่เจ้าสิ่งนั้นเหมือนกับกางเกงใน ค่อยๆ คลืบคลานเข้ามาหาเธอและปลดกระโปรงทรงพลีทของเธอทิ้งไปในที่สุด “บอกให้ชื่นใจหน่อยสิ...ว่านี่เป็นครั้งแรกของเธอน่ะ” แม้ตัวของณัชจะรู้ความจริงแล้วว่าหล่อนไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ แต่เธอก็ยังอยากจะให้โอกาสหล่อนได้พูดมันออกมาด้วยตัวเองเพื่ออยากจะรู้ว่าเธอจะเหมือนพวกผู้หญิงสวะที่ผ่านมาหรือเปล่า หากหล่อนยอมรับมันแต่โดยดี....เธอคนนี้ก็อาจจะเห็นใจและไม่รุนแรงมากก็เป็นได้ “คือ...” ประกายดาวหลบสายตาหลงใหลของเขาที่ประกายออกมาอย่างปิดไม่มิด และแน่นอนว่านี่มันเป็นครั้งแรกของเธอ... “ช่วยกรุณาเบามือกับฉันด้วยเถอะค่ะ” เธอเขินอายเกินกว่าที่จะพูดอะไรแบบนั้นออกไป จึงเลี่ยงโดยการร้องขอเขาแทนเพราะเธอเองก็หลงใหลเขาไม่ต่างกัน “คำถามของฉันมันตอบยากนักหรือ...” แต่คนที่ไม่พอใจกลับเป็นตัวของณัชเสียเอง หล่อนกลับพูดออกมาได้หน้าตาเฉยให้เธอนั้นเบามือ ไม่ปฏิเสธแบบนี้...เธอก็ไม่ต่างอะไรจากขยะพวกนั้น “ค่ะ...นี่เป็นครั้งแรกของดาว” ณัชที่หัวฟัดหัวเฟียดอยู่พอได้ยินคำตอบที่เธอนั้นแสนจะพอใจก็ยกยิ้มออกมาอย่างยินดี มันเป็นคำตอบที่เธอนั้นอยากฟังก็จริง... แต่หล่อนตอแหลเพราะเธอรู้อยู่เต็มอก! “หึ” สิ้นประโยคเพียงเท่านั้น ณัชก็ผลักอีกคนลงไปนอนราบบนเตียงอย่างรุนแรง แว่นที่เธอนั้นสวมอยู่หลุดออกมาเพราะแรงผลักนั้น เธอเริ่มตกใจเพราะอาการของคนตรงหน้าเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน เขาโน้มหน้าลงมากัดซอกคอเธออย่างรุนแรงจนเธอต้องหลับตาแน่น คนที่อ่อนโยนต่อร่างกายของเธอเมื่อครู่นั้นหายไปแล้ว เหลือแต่เพียงสัตว์ร้ายน่ากลัวตัวหนึ่งที่กำลังทำให้กระต่ายน้อยอย่างเธอเริ่มรู้สึกหวาดระแวง “อ้ะ!” ความเจ็บแสบแล่นขึ้นมาทันใดเพราะเขาขบกัดที่เต้าอวบอิ่มของเธออย่างไม่มีปราณี เขาลงฟันกัดมันจนเธอเผลอแอ่นตัวขึ้นรับเพราะรู้สึกเจ็บจนทนไม่ไหว น้ำตาของเธอเริ่มเอ่อนองเพราะความเจ็บแสบ ร่างกายของเธอกำลังเริ่มจะต่อต้านแต่เขากลับจับมือของเธอมาขลึงเอาไว้และใช้ผ้าที่เขาเตรียมมามัดข้อมือของเธอให้ติดไว้กับหัวเตียง “คุณณัช!” “ชู่ววววว คนดี” ณัชเกลี่ยคราบน้ำตาของหล่อนออกอย่างเบามือเหมือนต้องการจะปลอบใจ และแน่ล่ะว่าทั้งหมดมันเป็นเพียงการแสดง... “ข้อหาที่เธอตอแหลว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์” “ดาว...” “ฉันไม่ได้บอกให้เธอพูด...” เขาเลื่อนตัวลงไปที่กึ่งกลางลำตัวของเธอ ก่อนจะบังคับให้เธอนั้นกางขาออก แต่ตัวของเธอกลัวเขาสุดขีดจึงขืนตัวเอาไว้ “เธอจะเปิดมันเองดีๆ หรือจะต้องให้ฉันใช้กำลังกับเธออีก” ประกายดาวมองหน้าเขาทั้งน้ำตา มือของเธอเริ่มชาอย่างไร้ความรู้สึกเพราะเขามัดมันแน่นจนเกินไป ตัวของเธอจำใจต้องปล่อยขาให้เป็นอิสระ ส่วนคนที่รออยู่ได้แต่ยกยิ้มออกมาเพราะหล่อนช่างเชื่องเลี้ยงง่ายเสียจริง กลีบกุหลาบสีแดงสดประจักรแก่สายของเขา มันช่างเป็นดอกไม้ที่สวยงามและปิดสนิทเหมือนกับไม่เคยถูกผู้ใดลุกล้ำมันมาก่อน ณัชเอื้อมมือไปลูบมันบางเบาจนคนที่นอนน้ำตาไหลนองเผลอหลับตาแน่นเพราะสัมผัสที่แปลกใหม่ ตอนนี้เธอยอมรับว่าเธอทั้งกลัวและเกลียดเขามาก แต่สัมผัสที่มือของเขาก็ทำให้ตัวของเธอรู้สึกดีกับมันเช่นกัน “อึก...” ณัชจับเจ้าของเล่นที่เขาสวมใส่ในคราแรกยัดมันเข้าไปจนสุดโคนในคราเดียว ประกายดาวน้ำตาไหลอาบแก้มทันใดเพราะมันช่างรุนแรงและเจ็บแสบจนเธอไม่กล้าแม้แต่จะปริปากร้องออกมา ความคับแน่นในช่องโพรงกำลังทำให้ณัชเริ่มรู้สึกสับสนว่าหล่อนเคยถูกล่วงล้ำมาแล้วจริงๆ น่ะหรือ แต่เขาก็ไม่คิดจะสนใจและยังคงขยับเข้าใส่ร่างของเธอต่อไปอย่างไม่ยั้งมือ “อ่ะ อืม” เสียงทุ้มต่ำที่ดังออกมาจากปากของเขากำลังทำให้เธอรู้สึกรังเกียจ เธอเจ็บปวดจนน้ำตามันไม่มีจะไหลแต่เขายังคงกระแทกใส่เธอไม่ยั้งอย่างไม่มีความปราณี ณัชเริ่มมองเห็นคนตรงหน้าของเธอที่กำลังนั่งร้องไห้เงียบๆ อย่างไม่ส่งเสียง ใบหน้าของหล่อนที่ไร้กรอบแว่นนั้นช่างดูดีเหมือนที่เขาคิดไว้ไม่มีผิด เธอเอนตัวเข้าไปหาหล่อนทั้งที่สะโพกยังทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยม ใช้มือข้างถนัดเกลี่ยปรอยผมของเธอออกจากใบหน้า จนตอนนี้ใบหน้าของเธอนั้นประจักรแก่สายตาของเขาเต็มๆ ทั้งสองตา ตาของหล่อนเริ่มแดงเพราะร้องไห้ รวมไปถึงจมูกและริมฝีปากนั้นด้วย ณัชมองค้างอยู่ที่ปากของหล่อนนานมากเหมือนกับที่จุดกึ่งกลางของเธอนั้นใกล้ถึงฝั่งฝัน เพียงเสี้ยววินาทีที่เธอเผลอตัวเอนเข้าไปหาหล่อนและประกบจูบที่ริมฝีปากของหล่อนที่เม้มแน่นเพราะกลั้นเสียงสะอื้น ส่วนคนที่โดนจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัวก็เบิกตาโพรงอย่างตื่นตะลึง ทันทีที่เขาประกบจูบเธอนั้นความรุนแรงทางช่วงล่างของเขาก็แปรเปลี่ยนเป็นความอ่อนโยนและนุ่มนวลจนเธอเสียวท้องน้อยขึ้นมาแปลกๆ ความเจ็บปวดเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นความเสียวน้อยๆ เพราะสัมผัสจากริมฝีปากของเขาช่างอ่อนโยน เขาใช้ลิ้นตวัดเกี่ยวกับลิ้นของเธออย่างเอาแต่ใจ แต่เธอกลับใจง่ายปล่อยให้เขากระทำมันได้ตามใจชอบเพราะเธอเองก็ชื่นชอบเหมือนกันที่เขาอ่อนโยนเช่นนี้ ความเกลียดชังในตัวของเขาหายไปชั่วขณะก่อนที่มันจะกลับมาเพราะเขากัดริมฝีปากของเธออย่างรุนแรงจนได้กลิ่นคาวเลือด ณัชลุกออกจากตัวของหล่อนอย่างเร็วไวเมื่อมีสติ แม้เธอจะยังไม่ถึงฝั่นฝันแต่ตอนนี้ตัวของเธอสับสนมากเกินกว่าจะดำเนินการต่อไปได้ “ออกไป” เสียงทุ้มหนาที่ยืนหันหลังอยู่เอ่ยไล่เธอออกมาเสียงแข็งกร้าว “ออกไปเดี๋ยวนี้!” เขาหันมาถลึงตาใส่จนเธอตกใจกลัวและรีบลุกออกจากเตียงอย่างรวดเร็ว แต่เพราะว่าเธอลืมไปว่าตัวเองนั้นเจ็บปวดเพียงใดในช่วงกลางลำตัว เมื่อขาของเธอก้าวลงเพียงขาเดียวตัวของเธอก็ทรุดลงไปกองกับพื้นให้คนที่มองอยู่มีสติ “ฉันให้เวลาเธอแต่งตัว...แล้วก็ไสหัวออกไปซะ” เพียงเท่านั้นเขาก็ปิดประตูลงเพื่อไปสงบสติอารมณ์ตรงห้องรับแขกเพราะสับสนในตัวเองเหลือเกิน “อึก...” คนที่พึ่งเสียความบริสุทธิ์ไปได้แต่นั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้น เขากระทำกับเธอช่างรุนแรงและไม่มีความปราณีใดๆ ต่อร่างกายและความรู้สึกของเธอเลยแม้เพียงน้อยนิด แต่จะโทษใครได้ในเมื่อสิ่งที่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะเธอเลือกเองไม่ใช่เป็นเพราะใคร หมดกรรมต่อกันแต่เพียงเท่านี้...อย่าได้พบเจอกันอีกเลยไม่ว่าชาตินี้หรือว่าชาติไหน...

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more