เอลฟ์...
" ไม่ไปไม่ได้หรอ อยู่ด้วยกันที่นี่ได้มั้ย"
หลังจากที่ผมทายาเสร็จผมก็เดินไปสวมกอดคนเป็นเมียจากด้านหลังซึ่งตอนนี้กำลังนั่งกดโทรศัพท์อยู่ที่ปลายเตียงอย่างเงียบๆ ยังเคลียร์ไม่จบผมก็ไม่อยากห่างกันมันค้างๆคาๆผมไม่ชอบ
" ถ้ากูอยู่ที่นี่มึงไม่กลัวกูย่องไปหาไอ้แซมหรือไง"
คนที่ผมกอดเอาไว้จากด้านหลังพูดพลางชายตามองผมแว๊ปหนึ่งก่อนจะหันกลับไปสนใจโทรศัพท์ในมือต่อ
" ผัวขอโทษแล้วไง เมื่อกี้เมียก็ทำโทษไปแล้วด้วย "
ผมพูดเสียงอู้อี้พลางเกยคางไว้บนไหล่ของคนเป็นเมียเพราะไม่รู้ว่าต้องง้อแบบไหนแล้ว
" มึงมันงี่เง่า "
คนที่ผมกอดอยู่พูดทั้งๆที่ไม่หันหน้ามามองผมแต่ก็ดีอย่างน้อยก็ยอมให้ผมกอดเอาไว้
" ขอโทษ "
ผมพูดเสียงอ่อย
" มึงแมร่งไม่เชื่อใจกู "
" ขอโทษ "
" มึงแมร่งไม่เคยฟังเหตุผลของใคร "
ผมนิ่งไปพักหนึ่งเมื่อรู้สึกว่าคนในอ้อมกอดผมตัวสั่นผิดปกติและเหมือนกับมีของเหลวอุ่นๆตกลงมากระทบกับแขนของผมที
