ลุ้นรักฉบับรันเวย์

บทนำ

ปี 1

@มหาวิทยาลัย W

โมอา’ s Part

จึก จึก~

เสียงสะกิดหลัง

“เธอๆ มีกลุ่มเพื่อนทำกิจกรรมหรือยัง”

ฉันหันไปตามเสียงเรียกก็เจอกับผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งที่ยืนยิ้มรอคำตอบจากฉันอยู่

“ยังเลย ^^!” ฉันตอบกลับไป

“ดีเลย!! งั้นมาอยู่กับพวกฉันนะ อ้อ.. ฉันชื่อไผ่หลิวนะ ไปหาเพื่อนคนอื่นกันเถอะ” ไผ่หลิวพูดพร้อมกับจูงมือฉันตรงไปยังข้างหน้า คิดว่าคงพาไปหากลุ่มเพื่อนของเธอ

“พวกแก ฉันพาเพื่อนใหม่มาแล้ว เธอ.. ชื่ออะไรนะ” ไผ่หลิวหันมาถามฉัน

“ฉันชื่อโมอา สวัสดีนะทุกคน ^^” ฉันแนะนำตัว

“สวัสดีโมอา ฉันเมษานะ และนี่ก็กั้งกับอาร์ต” เมษาเป็นคนพูดกับฉัน

“หวัดดี” กั้งพูดก่อนจะยิ้มมุมปาก

“อือ” ส่วนอาร์ตแค่พยักหน้ารับรู้

“เอาล่ะ งั้นกลุ่มเราก็ครบตามที่รุ่นพี่บอกละ มาคิดการแสดงให้มันจบๆ เถอะ ฉันอยากกลับห้องละเนี่ย” ไผ่หลิวทำเสียงงอแง

หลังจากกิจกรรมรับน้องในวันนั้นฉัน ไผ่หลิว เมษา กั้งและอาร์ตก็กลายเป็นเพื่อนสนิทกลุ่มเดียวกันไปเลย ด้วยความที่เรายังอยู่ปีหนึ่ง เวลาไปไหนมาไหนพวกเรามักจะไปด้วยกันเสมอ

ไผ่หลิว เธอเป็นคนหน้าตาน่ารัก แต่นิสัยค่อนข้างที่จะลุยขัดกับหน้าตาจิ้มลิ้มของเธอ ด้วยนิสัยและคำพูดที่ตรงไปตรงมาของไผ่หลิวทำให้มีคนหมั่นไส้เธอเยอะเหมือนกัน แต่ไผ่หลิวก็ไม่แคร์

ช่วยไม่ได้ พวกนั้นก็แค่ไม่แซ่บเท่าฉัน

ครั้งหนึ่งเคยมีรุ่นพี่มาหาเรื่องไผ่หลิว หาว่าเธอไปอ่อยแฟนของรุ่นพี่คนนั้น ทั้งๆ ที่จริงแฟนของรุ่นพี่เป็นคนทักไอจีไผ่หลิวมาเองแท้ๆ และยัยนี่ก็ไม่ได้ไปยุ่งด้วยซะหน่อย -_-

เมษา เป็นผู้หญิงที่เรียบร้อยมาก ย้ำว่ามากกกกก จนฉันก็แอบสงสัยว่าคนเรียบร้อยแบบนี้มาอยู่กับพวกฉันได้ยังไง (พวกฉันค่อนข้างจะแสบ ซ่า น่ะ) แต่เราก็อยู่ด้วยกันได้ และฉันกับไผ่หลิวก็เอ็นดูเมษามากๆ เพราะเมษาดูบอบบางและน่าถนอมไว้เป็นที่สุด

กั้ง เป็นผู้ชายที่หน้าตาดีมาก และคูณความเจ้าชู้ไปอีกสิบเท่า!! หมอนี่ชอบใช้ความหล่อของตัวเองสิ้นเปลือง ตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยมากั้งเปลี่ยนผู้หญิงไปจนพวกฉันนับกันไม่ไหวแล้ว ไม่ว่าจะรุ่นเดียวกันหรือรุ่นพี่ กั้งเก็บหมดค่ะ

อาร์ต ก็เป็นคนที่จัดว่าหล่อมากๆ เหมือนกัน แต่ด้วยนิสัยพูดน้อย (มากกก) บวกกับเป็นคนอัธยาศัยไม่ดี ชอบทำหน้านิ่งตลอดเวลาทำให้ไม่ค่อยมีใครกล้าเข้าหาเท่าไร เคยมีครั้งหนึ่งที่รุ่นพี่เข้ามาขอไลน์หมอนี่ตอกกลับรุ่นพี่จนเธอหน้าเสียกลับไปเลยแหละ

ถึงแม้ว่าพวกเราจะดูนิสัยต่างกันไปคนละทิศละทาง แต่พวกเรากลับเข้ากันได้ดี อาจจะเพราะแต่ละคนเคารพความเป็นตัวของตัวเองของเพื่อนในกลุ่มด้วยแหละ ถึงแม้จะแตกต่างกันก็ทำให้เราอยู่ด้วยกันได้ แถมยังสนิทกันมากด้วย

ลืมแนะนำตัวไปเลย

ฉันชื่อ โมอา ค่ะ ^^

เป็นผู้หญิงที่หน้าตาดีคนหนึ่ง (คิดว่างั้นนะ) ก็ใครๆ ก็บอกแบบนั้นนี่นา ฉันไม่ได้แรงเท่าไผ่หลิว และก็ไม่ได้เรียบร้อยเท่าเมษา จะว่ายังไงดี.. เหมือนฉันเป็นกึ่งกลางของสองคนนั้นละมั้ง ภายนอกค่อนข้างที่จะดูแรงด้วยลุคการแต่งตัว แต่ถ้าได้รู้จักจริงๆ บางทีฉันก็มีมุมเด๋อๆ เยอะเหมือนกัน แฮะๆ

อย่างช่วงแรกที่เข้ามาจะต้องมีการเลือกคนไปประกวดดาวเดือน ฉันก็เป็นหนึ่งคนที่ถูกเสนอชื่อ แต่วันที่รุ่นพี่นัดคัดเลือกฉันไม่ได้ไป

เหตุผลก็เพราะ..

ฉันตื่นสาย!!!!!!!

ก็คืนก่อนหน้าฉันกับเพื่อนๆ ไปเที่ยวกันมา กว่าจะกลับก็เกือบเช้าแล้วนะ! แน่นอนว่าฉันก็ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ แต่คิดว่าฉันคงกดปิดมันเหมือนทุกครั้งที่ส่งเสียงนั่นล่ะ

หลังจากวันนั้นฉันก็โดนรุ่นพี่ด่า ฮ่าๆ เขาบอกว่าอยากได้ฉันไปประกวดมากกว่าแต่ฉันก็เทไปดื้อๆ แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรนักหรอก ไม่ได้อยากประกวดดาวอะไรนั่นอยู่แล้ว ดูวุ่นวายจะตายว่ามั้ย?

.

.

“นี่! กั้ง!! ผู้หญิงคนล่าสุดของแกทักมาด่าฉันเนี่ย น่าจะหึงฉันกับแก ไปจัดการด้วยนะ แต่ฉันก็จัดการไปบ้างแล้วล่ะ อิอิ” ไผ่หลิวพูดขึ้นทันทีที่เดินมาถึงโต๊ะที่พวกเรานั่งกันอยู่

“ล่าสุดนี่คนไหนวะ?” กั้งถามพร้อมกับทำท่านึก

“โอ้ยยย! ก็ยัยรุ่นพี่ที่ชื่อโบว์อะไรนั่นไง หรือว่าคนนั้นไม่ล่าสุดแล้ว? หะ”

“ก็เลิกคุยไปแล้วนี่ ยังจะมายุ่งอะไรอีกวะ” เมื่อรู้ว่าคนที่หาเรื่องไผ่หลิวคือใคร กั้งก็ดูจะหัวเสียอยู่ไม่น้อย

“ไม่รู้แหละ.. ไปจัดการด้วย”

“เออๆ เดี๋ยวฉันจัดการเอง แล้วที่แกบอกว่าจัดการไปบ้างแล้วนี่ทำอะไร” คราวนี้กั้งถามไผ่หลิวกลับบ้าง

ยัยนั่นอมยิ้มก่อนจะเปิดแชทที่คุยกับรุ่นพี่คนนั้นให้กั้งดู

OoO!!

“ไผ่หลิววว!!!!!!”

“ฮิๆ ก็ฉันหมั่นไส้ ไม่เป็นไรหรอกน่า”

“ไหนเอามาดูบ้าง” ฉันพูดก่อนจะหยิบมือถือไผ่หลิวมาจากมือของกั้ง

และสิ่งที่ไผ่หลิวส่งไปหารุ่นพี่คนนั้นก็คือเป็นภาพไผ่หลิวตอนเมาและนั่งซบอยู่ที่อกกั้ง ไม่อยากจะคิดว่ารุ่นพี่คนนั้นจะโมโหหึงขนาดไหน ยัยนี่ก็ร้ายเป็นบ้า รู้ว่าเขาหึงก็ยั่วให้หึงขึ้นไปอีก

แต่ไผ่หลิวกับกั้งไม่ได้มีอะไรกันหรอกนะ จริงๆ ภาพนั้นยัยไผ่หลิวหลับไปแล้วด้วยซ้ำฉันน่าจะเป็นคนถ่ายไว้เองแหละ แต่จากภาพถ้าคนไม่รู้ก็คิดไปไกลได้เหมือนกัน

“แล้วแบบนี้จะไม่เป็นไรเหรอไผ่หลิว” เมษาถามขึ้นหลังจากที่เห็นภาพนั้นด้วย

“จะเกิดอะไรล่ะ ก็ให้กั้งไปเคลียร์ให้แล้วไง อย่าให้มาเดือดร้อนฉันอีกนะ” ไผ่หลิวพูดกับเมษา และไม่ลืมที่จะหันไปกำชับกั้งอีกครั้ง

“เออๆ รู้แล้ว ตัวแสบ!”

กลุ่มฉันก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ ค่อนข้างที่จะวุ่นวาย จะมีก็แต่อาร์ตที่คอยเป็นผู้ฟังที่ดีและไม่เคยออกความเห็นอะไรเลย ถ้าไม่จำเป็น -.-

เห็นแบบนี้เวลาที่พวกฉันไปปาร์ตี้กันอาร์ตก็ไปด้วยทุกครั้งนะคะ ถึงแม้จะนั่งกินเงียบๆ ก็เถอะ และอีกคนก็คือเมษา ยัยนี่ก็ไปด้วยทุกครั้งเหมือนกัน แต่ถึงแม้จะเห็นว่าเมษาเรียบร้อยมากก็เถอะ แต่ยัยนี่คอแข็งเป็นบ้า มีแค่ฉันกับไผ่หลิวที่คอไม่แข็งเท่าไรแต่เน้นซ่าและปากดีไว้ก่อน แหะๆ

“แล้วคืนนี้พวกแกจะออกกันอีกมั้ย?” ฉันถามออกไป

“ก็ต้องไปสิยะ เออ เมื่อคืนเหล้าเหลือนะ ฝากไว้ที่ร้าน” ไผ่หลิวเป็นคนหันมาตอบฉัน

“แล้วรายงานที่อาจารย์สั่งจะเริ่มทำกันตอนไหน พวกแกเล่นเที่ยวทุกคืนเลยนะ” เมษาพูดขึ้นด้วยสีหน้ากังวล

“เดี๋ยวไปคืนนี้คืนสุดท้ายละ พรุ่งนี้เราจะเริ่มทำรายงานกันโอเคมั้ย” ฉันหันไปบอกเมษาพร้อมกับเอาหน้าไปถูแขนยัยนั่น เชื่อเถอะเดี๋ยวก็ใจอ่อน

“เห้อออ เอางั้นก็ได้” เมษาตอบกลับอย่างเหนื่อยใจ ฮ่าๆๆ

“แล้วคืนนี้แกไปด้วยมั้ยเมษา” ไผ่หลิวถามขึ้นมาบ้าง

“ก็ต้องไปน่ะสิ -.-”

“ฮ่าๆๆ มันต้องแบบนี้สิเพื่อนรัก ไปขึ้นเรียนกัน เรียนเสร็จจะได้แยกไปเตรียมตัวเลย คืนนี้ต้องสนุกอีกแน่!” ไผ่หลิวพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี