กู้เฉียวจิงและหลีเซียวหยวนต่างยกสุราดื่ม รสสุราเข้มข้นหลอมละลายแพร่กระจายไปทั่วลำคอ ทั้งสองคนเหม่อมองไปยังเบื้องล่าง ไร้เสียงพูดคุยไปชั่วขณะ บรรยากาศปรองดองอย่างที่ไม่ควรเป็น กู้เฉียวจิงหมุนจอกสุราพลางใจลอยไปพลาง
หลีเซียวหยวนหรี่ตามองหญิงสาวที่กำลังผ่อนคลาย อดเอ่ยถามไม่ได้
“กู้เฉียวจิง เจ้าแต่งเข้าตระกูลหลีดีหรือไม่”
คำถามที่ไม่มีที่มาที่ไปเช่นนี้ ชวนให้คนตกตะลึงเป็นอย่างมาก เดิมทีกู้เฉียวจิงควรมีอารมณ์ขุนเคืองบ้าง ทว่าปะทะฝีปากกันมาหลายครั้งคำพูดเช่นนี้นางเริ่มชินกับหลีเซียวหยวนแล้ว จึงทำเพียงแค่นหัวเราะ
“ข้าหาใช่สตรีตัวเปล่า เป็นทั้งฮูหยินหงอี้โหวแล้วยังมีบุตรชายด้วย”
คำพูดคำจาโอ้อวดใหญ่โต หลีเซียวหยวนส่ายหน้าพลางหัวเราะเบาๆ
“เจ้ากล่าวผิดแล้ว ตอนนี้ฐานะของเจ้าหาใช่ฮูหยินเอก เจ้าตอนนี้ไม่ต่างจากสาวใช้อุ่นเตียงแม้แต่น้อย”
คำพูดดูหมิ่นเช่นนี้ กลับทำให้กู้เฉียวจิงยิ้มอย่างเป็นต่อ
