“ถ้าฉันช่วยเธอ ฉันจะได้อะไร” เคเรนด์ยกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นว่าเธอเงียบไป นิ้วมือเรียวยาวถูกยกขึ้นลูบริมฝีปากอย่างใช้ความคิด เคเรนด์กำลังนึกถึงข้อแลกเปลี่ยนของตนอยู่
“แล้ว...นายต้องการอะไรล่ะ” เข้าทางเขาแล้วสิ ชายหนุ่มลุกขึ้นยืน เขาเปลี่ยนมายืนพิงโต๊ะทำงานเพื่อจะได้คุยกับเธอได้ง่ายขึ้น
“ไม่รู้สิ จริง ๆ ฉันไม่อยากอะไรมากแล้ว เธอบอกให้ฉันเลิกยุ่งกับเธอนิ” เขาทำหน้างอ เคเรนด์กอดอกมองใบหน้าของเจ้าหล่อน
“ก็...ก็ตอนนั้น ฉันไม่ได้พูดผิดนิ”
“หึ แต่เธอทำฉันเสียใจ” มิล่ามองคนเจ้าเล่ห์ตรงหน้า เขากำลังทำให้เธอรู้สึกผิด ทั้ง ๆ ที่ทั้งหมดมันเป็นความผิดของเขาตั้งแต่แรก
“เฮ้อ นายจะเอายังไงก็ว่ามาสิ”
“จริงเหรอ เธอจะทำข้อแลกเปลี่ยนกับฉันจริงเหรอ”
“ก็...บอกมาก่อนสิ”
“อื้ม...ไม่รู้สิ คิดไม่ออก ขอไปนอนคิดก่อนหนึ่งวัน”
“ไม่ได้นะ ถ้านายไปนอนคิดฉันก็ต้องออกจากงานตอนนี้สิ” คิ้วโก่งสวยพันกันยุ่ง มิล่า
