“ชุดอะไรเนี่ย”
ร่างบอบบางขาวผ่องที่มีหยดน้ำเกาะพราวในผ้าเช็ดตัวผืนเล็ก หยิบชุดนอนบางเบาสีชมพูที่แขวนอยู่บนไม้แหวนเสื้อราคาแพงขึ้นมาดู
มือเล็กสอดเข้าไปในเนื้อผ้ายิ่งตกใจ เพราะมันไม่ได้ปกปิดอะไรต่อมิอะไรของเธอได้เลยสักนิด แถมชิ้นส่วนภายในยังมีแค่กางเกงชั้นในจีสตริงผ้าลูกไม้สีชมพูตัวจิ๋วเพียงชิ้นเดียวเท่านั้น
“นี่สินะ ชุดนอนไม่ได้นอน”
สาวน้อยถอนหายใจ รู้ว่าเขาต้องการให้เธอสวมชุดนี้เพื่อกิจกรรมอะไร เมื่อหลายชั่วโมงที่ผ่านมาที่เขายังไม่ได้เก็บดอกเบี้ยกับเธอจริงจัง คงถือเป็นการปรานีมากแล้วของนักธุรกิจที่ไม่มีวันยอมเสียผลประโยชน์ แม้จะเพียงน้อยนิดแค่ไหนก็ตามที
ต่อให้เธอไม่อยากจะสวมใส่ชุดนอนไม่ได้นอนตัวนี้เลยแม้แต่น้อย แต่เวลาที่กำลังเดินต่อไปเรื่อยๆ ทำให้เธอตัดสินใจสวมใส่มันอย่างรวดเร็ว ซึ่งยังพอมีเวลาเหลือให้เธอทาเครื่องประทินผิวต่างๆ ที่ทำเป็นประจำทุกวัน
ครบกำหนดเวลาตามที่เขาให้ เธอก็เดิ
