ตอนที่ 7 พ่อจะหาให้
1687 คำ
เขาเปิดแฟ้มดูก็เห็นว่าเป็นข้อมูลที่ดุจนภายักยอกเงินบริษัทไป ทั้งที่เขาสั่งพนักงานทุกคนแล้วว่าอย่าให้เรื่องนี้ถึงหูพ่อของเขาเด็ดขาด แต่ก็ยังมีคนกล้าขัดคำสั่ง
“พ่อเอาเรื่องนี้มาจากไหนครับ”
“จากไหนก็ช่าง ตอบพ่อมา ว่านี่มันอะไร ทำไมแกไม่บอกพ่อ”
“เอ่อ ผู้จัดการฝ่ายการเงิน กับพนักงานขายร่วมมือกันยักยอกเงินบริษัทเราไปสิบห้าล้านบาทครับ แต่ตอนนี้ผมจัดการเรียบร้อยแล้ว ไม่มีปัญหาอะไรแล้วครับพ่อ”
“จัดการโดยการโอนเงินส่วนตัวเข้าบริษัทสิบห้าล้าน แล้วปล่อยให้สองคนนั้นลอยนวลโดยที่ไม่ยอมไปแจ้งความงั้นเหรอ”
เอกอนันต์กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ไม่มีอะไรหลุดรอดหูตาของพ่อเขาไปได้เลย แม้ท่านจะเกษียณตัวเองออกมาใช้ชีวิตท่องเที่ยวยามบั้นปลายกับแม่เลี้ยงของเขาแล้วก็ตาม
“เอ่อ พ่อครับ ผมแค่เอาเงินส่วนตัวจ่ายให้บริษัทไปก่อน แล้วให้ลูกหนี้มาทำสัญญาชดใช้หนี้ที่ผมแทนครับ ไม่อย่างนั้นกว่าจะใช้หนี้กันจบ เงินในบัญชีมันก็ไม่เท่ากันเสียที จะวุ่นวายเปล่าๆ”
“หึ ลูกหนี หรือลูกสาวของลูกหนี้”
“พ่อ..”
“แกอย่าคิดว่าพ่อไม่รู้ทันแกนะ แกกำลังจะทำอะไร บอกพ่อมาเดี๋ยวนี้”
“พ่อครับ เรื่องมันก็ไม่ได้มีอะไรเลย ผมแค่ให้ลูกสาวดุจนภามาเป็นเลขาผมแล้วหักเงินเดือนครึ่งหนึ่งไว้ใช้หนี้ จนกว่าจะครบยอดหนี้ที่ผมจ่ายให้ ก็เท่านั้นครับ”
“เด็กจบใหม่ ไม่มีประสบการณ์ แต่เงินเดือนเริ่มต้นสี่หมื่น แกเอาอะไรคิด แล้วกว่าจะใช้หนี้แกหมด ก็คงตายจากกันไปข้างหนึ่ง พ่อว่าแกเตรียมตัวสูญเงินสิบห้าล้านของแกได้เลย”
“ก็ไม่สูญขนาดนั้นหรอกครับ เด็กนั่นก็กำลังรวบรวมเงินเก็บ และเอาของมีค่าไปขายมาจ่ายให้ผมก้อนหนึ่ง ก็หลายล้านอยู่ครับ”
“ทำไมแกไม่แจ้งความ เอาคนผิดมารับผิดชอบ แกจะให้เด็กที่ยังไม่ทันจะเรียนจบด้วยซ้ำมารับผิดชอบแทนผู้ใหญ่สิ้นคิดพวกนั้นทำไม”
“ก็เด็กนั่นอ้อนวอนขอให้ผมไม่เอาแม่เธอเข้าคุก เธอจะขอชดใช้หนี้แทนเองนี่ครับ แล้วผมก็เห็นว่าดุจนภาทำงานมาหลายสิบปี เก่งและซื่อสัตย์มาตลอด จนมาโดนพนักงานขายนั่นหลอก เลยยักยอกเงินบริษัทไปช่วยจ่ายหนี้การพนันให้ไอ้โกสินทร์นั่น ผมก็เลยให้โอกาสไป ก็แค่นั้น”
“หึ ใจดีเหลือเกิน ลูกชายฉันกลายเป็นนักสังคมสงเคราะห์ไปตั้งแต่เมื่อไหร่”
“โถ่ พ่อครับ”
“ไม่ต้องมาโอดครวญ แกชอบลูกสาวดุจนภาเหรอ ถึงยอมใจอ่อนไม่เอาเรื่องแม่เธอ แถมยังช่วยเรื่องหนี้ขนาดนี้”
“เอ่อ ชอบอะไรกันครับพ่อ เด็กนั่นอายุน้อยกว่าผมเป็นสิบปี”
“เอาความจริง แกบังคับให้เด็กคนนั้นนอนด้วยใช่ไหม”
เอกอนันต์เบิกตากว้าง ตกใจที่พ่อของเขามองออกเป็นฉากๆ ทั้งที่เรื่องนี้เป็นความลับ ไม่มีใครรู้นอกจากเขา ชัย รงค์ เลขาของเขาและเด็กนั่นเท่านั้น
“ไม่ได้บังคับนะครับ แค่เสนอไป ผมไม่ใช่การกุศลซะหน่อย ให้กู้เงินก็ต้องคิดดอกเบี้ย”
“อย่าบอกนะว่าดอกเบี้ยของแกคือให้เด็กคนนั้นเอาตัวเข้าแลก นอนกับแกจนกว่าจะใช้หนี้หมด”
“เอ่อ ครับ ก็ประมาณนั้นครับ”
“โอ๊ย ฉันปวดหัวกับลูกชายอย่างแกจริงๆ เจ้าชู้มักมาก ไม่ยอมคบใครเป็นตัวเป็นตนเสียที แล้วแบบนี้เมื่อไหร่จะแต่งงาน เมื่อไหร่พ่อจะได้อุ้มหลาน”
“พ่อครับ คบเป็นตัวเป็นตนผมก็คบแล้วไงครับ ผมคบกับมิตาได้ตั้งสองสามเดือน แต่คนไม่ใช่ ยังไงก็ต้องเลิก ก็ผมยังไม่เจอคนที่ใช่นี่ครับ แล้วมิตาก็ไม่ได้รักผม”
“แกก็ไม่ได้รักหนูมิตาเหมือนกันนั่นแหละ”
คนเป็นพ่อมองสบตากับลูกชาย เขาเลี้ยงมาเองกับมือ แม้จะทำงานหนักแต่ก็มีเวลาพูดคุยทำความเข้าใจกันเสมอ แค่มองตาก็รู้แล้วว่าลูกชายของตัวเองไม่ได้รักดาราสาวที่คบเป็นแฟน แค่หลงในรูปลักษณ์ภายนอกก็เท่านั้น
“พ่อเป็นหมอดูหรือไงครับเนี่ย”
“พ่อเป็นพ่อแก ไม่ต้องเป็นหมอดูที่ไหนก็ดูแกได้ทะลุปรุโปร่ง ส่วนเรื่องเด็กคนนี้ ชื่ออะไรนะ”
“นับดาวครับ”
“อืม ชื่อเพราะ หน้าตาก็สวย กับนับดาว แกก็อยากแอ้มเธอจนเสนอเหยื่อที่ปลาตัวไหนก็ต้องฮุบ แล้วถ้าเกิดยังไม่ทันที่นับดาวใช้หนี้แกหมด แกดันคบกับคนอื่นเป็นแฟนหรือแต่งงาน แกจะทำยังไง ฉีกสัญญาแล้วยกหนี้ให้ฟรีๆ ใช่ไหม”
“ผมไม่แต่งงานง่ายๆ แบบนั้นหรอกครับ แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ที่ผมตักตวงจากเด็กนั่นก็อาจจะคุ้มเงินต้นแล้วครับ พ่อไม่ต้องเครียดนะ เงินผม ผมยังไม่คิดมากเลยครับ”
“เออ เงินที่หามาได้ก็เปย์แต่ผู้หญิง พ่อไม่ยุ่งกับแกก็ได้ เงินแก จะเลี้ยงผู้หญิงอีกสักกี่คนก็แล้วแต่เลย”
คนเป็นพ่อโบกไม้โบกมือตัดรำคาญ เรื่องนี้คุยกันกี่ครั้งก็เหมือนเดิม
“โถ่ พ่อครับ ใครจะเป็นแบบพ่อล่ะครับ มีแม่แค่คนเดียว จนแม่ตายก็มีน้าช่อแค่คนเดียว ไม่ยอมใช้ความโสด ความรวยของตัวเองให้คุ้ม ผมถึงยังไม่อยากหาห่วงมาผูกคอไงครับ มันทำให้ผมขาดอิสระ”
คนเป็นพ่อถอนหายใจยาว เบื่อหน่ายความเจ้าชู้รักอิสระ เขามีลูกชายแค่คนเดียว หวังอยากมีหลานหลายๆ คนวิ่งเล่นให้เต็มบ้านแก้เหงา แต่สุดท้ายพ่อคนรักอิสระก็ไม่ยอมมีชีวิตผูกขาดกับใครเสียที
“แต่แกถึงวัยควรมีครอบครัวได้แล้ว ถ้าแกไม่หาเอง พ่อจะหาให้”
เขาให้อิสระลูกชายในการหาคู่ครองด้วยตัวเองมาตลอด เพราะอยากให้การสร้างครอบครัวมันเกิดจากความรัก ไม่ใช่แค่ความเหมาะสม เพราะเขาเองก็ทำแบบนั้นเหมือนกัน จึงไม่เคยมีในหัวว่าจะต้องหาลูกสาวของผู้ลากมากดีมาดองด้วย อีกอย่างเขาก็เชื่อในตัวของลูกชายว่าจะไม่คว้าเอาผู้หญิงที่แค่สนุกด้วยชั่วคืนมาเป็นแม่ของลูกเด็ดขาด
แต่ในเมื่อให้อิสระเต็มที่แล้วลูกชายตัวแสบก็มัวแต่เปลี่ยนคู่นอนไปทั่ว ไม่จริงจังกับใครเสียที ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ รอจนตายก็คงไม่มีวาสนาได้อุ้มหลาน
“พ่อครับ ผมยังไม่พร้อม”
“แกไม่พร้อมอะไร ทั้งอายุ หน้าที่การงาน เงินทอง แกมีพร้อมหมดแล้ว แกยังจะรออะไรอีก”
“ก็จิตใจผมไงครับ ยังไม่พร้อม ผมยังไม่เจอใครที่ทำให้รู้สึกอยากอยู่ด้วยทุกวัน ทั้งรักทั้งหลงจนไม่อยากจะไปนอนกับผู้หญิงคนไหนอีก ผู้หญิงแบบนั้นหายากจะตายครับพ่อ”
“พ่อว่าพ่อหาผู้หญิงคนนั้นให้แกได้ ให้พ่อลองไหม”
“ไม่เอาครับพ่อ ขอผมหาเองดีกว่า ผมก็ขยันหาให้พ่ออยู่ทุกวันนี่ไงครับ”
“แกจะหาลูกสะใภ้ให้พ่อที่ผับ ที่งานปาร์ตี้เนี่ยนะ”
“พ่ออย่าดูถูกผู้หญิงในงานปาร์ตี้สิครับ เดี๋ยวนี้คนทำงานหนัก โปรไฟล์ดีๆ ก็คลายเครียดที่งานปาร์ตี้ทั้งนั้น ไม่ใช่มีแค่ผู้หญิงเหลวแหลกซะที่ไหน ลูกชายของพ่อเลือกเป็นหรอกนะครับ ว่าหาคู่นอนหรือหาเมีย”
ถึงเขาจะชอบการมีเซ็กซ์แบบไม่ผูกมัดกับผู้หญิงมากหน้าหลายตา แต่เขาก็เลือกผู้หญิงเหล่านั้น แถมยังไม่เคยทำตัวเสี่ยงๆ โดยการเข้าไปในร่างกายของพวกหล่อนโดยปราศจากปลอกป้องกัน แม้ว่าจะเคยได้ยินจากเพื่อนหลายคนที่มีเซ็กซ์กับแฟนแบบที่ไม่มีอะไรมาขวางกั้น คนเหล่านั้นมักจะบอกว่ามันเสียวซ่านทุกสัมผัส ดีกว่าการใส่ถุงยางอนามัยเป็นไหนๆ
แต่นั่นมันก็ในกรณีที่มีอะไรกับแฟนเท่านั้น ผู้หญิงที่เป็นคู่นอนชั่วคืนทั่วไป อย่างไรเสียก็ต้องป้องกัน
ซึ่งเขาเอง แม้จะเคยคบกับผู้หญิงโดยใช้คำว่าแฟนมาบ้างสองสามคน แต่ก็คบกันในระยะสั้น และไม่เคยที่จะไม่ป้องกัน เพราะสำหรับเขา ไม่ได้กลัวแค่โรคติดต่อ แต่เขายังกลัวว่าจะพลาดทำผู้หญิงพวกนั้นท้อง แล้วจะต้องรับผิดชอบชีวิตเจ้าหล่อนด้วยการแต่งงาน แบบนั้นเขาไม่เอาเด็ดขาด
“เออๆ พ่อไม่อยากพูดกับแกแล้ว เหนื่อย พ่อให้เวลาแกหกเดือน ถ้ายังไม่เจอผู้หญิงคนนั้น พ่อจะจัดการให้แกเอง คราวนี้พ่อหาใครให้ แกก็ต้องแต่งงานและมีหลานให้พ่อ ห้ามปฏิเสธอีก”
“ถ้าอย่างนั้น หกเดือนนี้ ผมอยากทำอะไรก็ได้ทั้งนั้นนะครับ ถ้าผมยังหาไม่ได้ ก็จะยอมผลิตหลานให้พ่อกับสะใภ้ที่พ่อหาให้ แต่ถ้าผมไม่รัก ก็ไม่รับปากนะครับ ว่าจะมีเมียแค่คนเดียว ผมคงต้องไปมีน้อยๆ นอกบ้านอีกเยอะแยะ”
“เออ ตามใจแก อีกหกเดือนข้างหน้า แกเจอพ่อแน่”
คาดโทษลูกชายเสร็จก็เดินออกจากห้องไป ปล่อยให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนนั่งหน้าเครียด ทิ้งกายพิงพนักเก้าอี้แล้วถอนหายใจยาวหลายครั้ง เพราะคราวนี้พ่อของเขาดูจริงจังมากกว่าทุกครั้ง เห็นทีถ้าหกเดือนนี้เขาไม่มีแฟนที่เขารักจริงๆ เขาต้องโดนพ่อจับแต่งงานอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้แน่นอน
- ผู้เขียน
