“โอ๊ย~ กูบอกตอนไหนเนี่ย ว่ามีงานให้มึงทำ”
ชายหน้าตี๋ยืนเท้าประตูโกดัง และเอ่ยถามด้วยสีหน้างัวเงียเหมือนคนเพิ่งตื่น ทว่าอีกฝ่ายกลับเมินต่อคำถาม แล้วเดินผ่านฉลุยเข้าไปข้างใน จากนั้นก็กดปิดประตูให้เสร็จสรรพ
“กูรู้จักลูกค้าหลายกลุ่ม ถ้ามึงมีกู มึงจะรวย”
“โถถังกะละมังข้าวหมา ไอ้ลูกเจ้าพ่อ มึงออกจากองค์กรนานจนลืมไปแล้วหรือไง ว่ากูนี่ กูเป็นคนติดต่อลูกค้าให้มึงอีกทีครับ มึงจะไปมีกลุ่มลูกค้ามากกว่ากูได้ยังไง~” ไอ้กรลากเสียงยาว เป็นหางว่าว ก่อนจะผายมืออันเชิญเขากลับ
“เชิญครับ มาทางไหนกลับไปทางนั้น”
“เฮ้ย~ อย่าเพิ่งรีบไล่ดิวะ เห็นอย่างนี้กูก็ทำงานได้นะ”
ไอ้กรขยี้หัวตัวเองจนผมยุ่ง ให้กับความขี้ตื๊อของเขา
“ก็ได้ กูหางานให้มึงทำก็ได้”
“เอ้อ! มันต้องอย่างนี้สิวะ”
ใบหน้าหล่อคมคลี่ยิ้มกว้าง แล้วเดินไปตบบ่าอีกฝ่าย
“มึงไม่ต้องมาจับกูเลย มึงกับกูเป็นแค่เพื่อนร่วมงาน”
“โอเค~ อย่างน้อยก็มีคำว่าเพื
