เป็นเวลาร่วมเดือนแล้วที่ทุกอย่างยังคงดำเนินไปตามปกติ โดยที่ทั้งสกุนนาและตฤณแทบลืมเรื่องที่เกิดขึ้นไปจนหมดแล้วเพราะทั้งสองคนทำงานหนักจนแทบจะไม่มีเวลาพักผ่อนจึงไม่ค่อยมีเวลามานั่งคิดเรื่องต่างๆในชีวิตมากมายนัก
“คุณสิ วันนี้มีการจัดงานแข่งขันด้านงานบริการของแต่ละโรงแรมที่ห้องประชุมใหญ่ของโรงแรมเราใช่รึเปล่า”
ตฤณที่พึ่งออกมาจากห้องประชุมเอ่ยถามออกมาเพราะเขาจำได้ว่ามีงานใหญ่ระดับประเทศเข้ามาจองสถานที่จัดงานที่โรงแรมแห่งใหม่ของเขา เห็นว่าเป็นการรวมตัวของงานบริการทั่วประเทศเลยก็ว่าได้
“ใช่คะบอส ตอนนี้งานเริ่มไปได้ครึ่งชั่วโมงแล้วคะ บอสจะไปดูรึเปล่าคะ สิจะได้แจ้งผู้จัดการโรงแรมว่าบอสจะเข้าไป”
สินีถามออกมาเพราะถ้าชายหนุ่มจะไปดูเธอจะได้โทรแจ้งผู้จัดการทางนั้นด้วย
“อืม แต่คุณไม่ต้องบอกใครนะ ผมอยากไปดูเงียบๆ แล้วคุณก็ไม่ต้องตามผมไปหรอก อยู่ทำงานที่ผมสั่งให้เสร็จเดี๋ยวเย็นนี้ผมจะเข้ามาดู”
ตฤณบอกอ
