“ตอบ”
“...”
“เงียบทำไมหนูบัว” ไทม์เอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงดุดัน จ้องมองบัวอยากไม่วางตา
หมับ.. “เฮียไทม์ ใจเย็นก่อนนะ” บัวไม่รู้จะทำยังไงเธอรู้สึกไม่ดีที่ทำให้ไทม์โกรธ เธอเดินเข้าไปสวมกอดร่างสูงซบใบหน้าแนบอกแกร่ง
“...” ไทม์ที่ยืนเงียบก็รู้สึกเย็นลงเพราะอย่างน้อยหญิงสาวที่ยังแคร์เขาอยู่ ถ้าเธอไม่แคร์เขาเธอคงไม่เดินมาสวมกอดเขาแบบนี้หรอก
“หนูขอโทษหนูแค่ไม่อยากให้บอลต้องเป็นห่วง”
“...”
“หนูสัญญา ถ้าบอลกลับมาหนูจะบอกเรื่องของเรากับเขาเอง”
“...”
“อีกอย่างเฮียไทม์เป็นเจ้านายของบอล หนูแค่รู้สึกไม่ดี หนูไม่อยากให้บอลต้องมาคิดมากด้วย เฮียเข้าใจหนูนะคะ”
“...” ไทม์ยังยืนเงียบ
เวลาต่อมา
สร้อยสน อพาร์ทเม้นท์
-ห้องบัวบูชา-
“ขับรถกลับดีๆ นะคะ” บัวเอ่ยบอกไทม์ที่กำลังจะกลับหลังจากที่เขาขึ้นมาส่งเธอบนห้อง
“อาบน้ำนอนซะ ก่อนนอนโทรหาเฮียด้วย”
ฟอดด--
“ได้ค่ะ” บัวพยักหน้าตอบเธอเดินเข้าไปหอมแก้มไทม
