เช้าวันต่อมา...
09.00 น.
“อื้อ..” เสียงงัวเงียของร่างบางที่พึ่งตื่น เธอลืมตาขึ้นก็ปะทะกับอกแกร่ง ใบหน้าของเธอก็เห่อร้อนแดงระเรื่อขึ้นมาทันทีเมื่อนึกถึงภาพเหตุการณ์เมื่อคืน เขานั้นดูร้อนแรงเป็นบ้าเลยมันเป็นสัมผัสครั้งแรกที่เธอนั้นจะจดจำมันเอาไว้อยู่ข้างในของหัวใจของเธออย่างไม่มีวันลืม
“จะยิ้มกับอกเฮียอีกนานไหม” เสียงทุ้มเอ่ยทำให้ร่างบางถึงกับสะดุ้ง
“อ๊ะ ฮะ..เฮียตกใจหมด ตื่นแล้วทำไมไม่บอก” บัวหน้ามุ่ยถามไทม์ออกไป เธอจึงเสมองไปทางอื่นด้วยความเขินอาย
“หึ ถ้าเฮียบอกแล้วจะเห็นเด็กหื่นแถวนี้เหรอ” ไทม์พูดออกไปพร้อมกับกดจูบที่หน้าผากมนของบัวอย่างมันเขี้ยว
“ชิ ไม่ต้องมาหอมเลย เหม็น” บัวจมูกย่นตอบกลับไป เพราะเขาและเธอต่างพากันนอนกอดกันด้วยสภาพอันเปลือยเปล่าตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เธอแกล้งพูดออกไปอย่างนั้นแต่ความจริงแล้วเธอชอบกลิ่นตัวของไทม์มากเพราะเมื่อคืนพอเสร็จกิจที่เธอและเขาทำกัน เธอก็ซุกอกสูดดม
