BAD TOXIC 4
403 คำ
“เข้าใจที่บอลพูดไหมบัว” บอลเอ่ยถามบัวออกไปในระหว่างที่ทั้งคู่นั้นยืนคุยกันอยู่พักใหญ่
“เข้าใจ” บัวตอบกลับไปด้วยสีหน้ามุ่ยเล็กน้อยหลังจากที่โดนบอลนั้นดุเธอมาพักใหญ่
“อย่ามาทำน่าแบบนั้น บอลพูดอะไรไม่เคยฟัง”
“ชิ แต่นายเป็นคนหายไปนะบอล”
“...”
“อีกอย่างนายก็รู้ว่าฉันก็มีแค่นายไหมบอล เราเหลือกันอยู่สองคนไม่ใช่เหรอ”
“...”
“ฉันก็แค่เป็นห่วง มันผิดมากนักหรือไง อึก”
หมับ! บอลรั้งตัวของหญิงสาวเข้ามากอดอย่างแน่น เขายกมือหนาลูบผมบางอย่างแผ่วเบา
“ขอโทษ อย่าร้อง”
“อึก ถ้าอย่างนั้นนายก็พูดมาสิ ว่าทำไมไม่ให้ฉันมาหานายที่นี่ อยู่ๆ นายก็บ่นฉันสารพัด”
“เออๆ ช่างมันเถอะ ต่อไปนี้บอลจะเป็นคนไปหาบัวเอง โอเคไหม?”
“นายพูดแล้วนะบอล ห้ามหายไปอีก”
“อืม สัญญา”
หลังจากที่บอลกับบัวนั้นพูดคุยกันเสร็จบอลก็เลยอาสาเป็นคนไปส่งบัวที่หอพักในระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังเดินออกจากผับ
“ไอ้บอล”
เสียงทุ้มเรียกขึ้นจากด้านหลังบอลกับบัวจึงหันกลับไปดูจึงเห็นว่าเป็นไทม์
“เฮียไทม์”
“จะไปไหน?”
“คือผม จะไปส่งบัวครับ” บอลตอบคำถามของไทม์เขาเอื้อมมือจับมือบางเอาไว้อย่างแน่น
“เหรอ?”
“ครับ เฮียมีอะไรให้ผมทำหรือเปล่า”
“เปล่า กูแค่กำลังจะออกไปข้างนอกพอดี”
“ครับ”
“ให้บัวติดรถไปกับกูก็ได้”
“...” บัวยืนก้มหน้าเงียบเธอกระชับมือหนาของบอลอย่างแน่น
“กูจะแวะส่งให้..ถึงที่”
“เอ่อ..ผม”
“ทำไม? กูไม่น่าไว้ใจเหรอ?” ไทม์ที่เห็นสีหน้าของบอลนั้นดูกังวล เขาจึงเลิกคิ้วสูงถามออกไป
“เปล่า ผมแค่จะไปเอาของที่ห้องบัวด้วย” บอลจึงปัดตอบคำถามของไทม์และพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เป็นปกติ
“อืมงั้นขึ้นรถสิ กูไปส่ง”
“ไม่เป็นไรหรอกเฮีย ผมนั่งแท็กซี่ไปกันเองได้” บอลรีบปฏิเสธออกไปทันที
ตึก..ตึก..ตึก..เสียงฝีเท้าหนาของไทม์เดินเข้ามาใกล้บอลและก้มกระซิบไปที่ข้างกกหูของเขาด้วยน้ำเสียงอันเยือกเยียบ
“มึงน่าจะรู้ว่ากูไม่ชอบพูดซ้ำ”
- ผู้เขียน
