อะ อีเลยเหรอ? เซฟพูดถึงใครวะ ทำไมแลดูป่าเถื่อนกว่าปกติ
ฉันหน้าชาไปครู่นึงก่อนจะดึงสติกลับมาที่คนหน้าหวาน
“เฮ้ย พูดไม่เพราะอ่ะ ตบปากๆ” ฉันส่ายหัวยิกก่อนจะเอื้อมมือไปตบเข้าที่ริมฝีปากคนร่างสูงเบาๆ สามที เขาเบ้หน้าไม่พอใจแล้วตวัดหางตามาที่ฉัน
“นี่เพราะสุดละ เชื่อเราดิ”
“ตบปากๆๆ” ฉันเอื้อมมือไปตบริมฝีปากนุ่มนิ่ม แล้วรู้สึกฟินพิลึก โอ๊ย ไม่อยากให้มือตบเลยอ่ะ อยากใช้อย่างอื่น >_
“แค่มันถอดง่ายดี”
นี่คิดถูกหรือคิดผิดวะที่จะพาเขาไปนอนที่หอฉันเนี่ยยย!! พูดอะไรแบบนี้วะ กรี๊ด!
ฉันลาไอ้โจ้แล้วโกหกมันว่าจะพาเซฟไปส่งที่บ้านเพราะแม่เขารออยู่ แล้วปล่อยให้มันจัดการกับไอ้พวกขี้เมาอย่างไอ้เจและไอ้นับเอาเอง
ไอ้โจ้ถึงกับกุมขมับแล้วถอนหายใจเหนื่อยหน่าย เพราะไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเก็บซากไอ้พวกนั้นคนเดียว แต่ฉันไม่มีเวลาห่วงมันหรอก ตอนนี้ควรจะห่วงสวัสดิภาพตัวเองมากกว่า
ทำไมน่ะเหรอ โอเค ทุกคนมองไปบนเตี
