ฉันนิ่งไปพักนึงเพราะสายตาออดอ้อนกับพวงแก้มอันนุ่มนิ่มที่เสียดสีกับฝ่ามือฉันอยู่ ฉันมีเพื่อนผู้ชายตั้งเยอะ จับมือกับไอ้เจ กอดคอไอ้นับเป็นเรื่องปกติ แต่ตอนนี้มันให้ฟีลลิ่งไม่เหมือนกัน
แบบ… อธิบายไม่ถูกแต่รู้สึกดีอ่ะ
“ได้ปะ?” เขากะพริบตาสามที ฉันเงียบ
ยอมมั้ยให้ทาย?
คำตอบคือ จะไปเหลือเหรออออออออ!
ตอนเย็น
พวกเรามาที่ร้านนั่งชิลล์ร้านประจำที่วันไหนว่างๆ ก็จะแวะเวียนมาตลอดตั้งแต่ปีหนึ่งเพราะบรรยากาศบนดาดฟ้าทำให้อากาศปลอดโปร่ง โล่งสบายเหมาะแก่การนั่งเรื่อยเปื่อย ฟังเพลงเบาๆ เคล้าแอลกอฮอล์พอกรึ่มๆ
ไอ้เจ ไอ้นับ ไอ้โจ้ นั่งหน้าสลอนอย่างไม่เชื่อสายตาเมื่อฉันลากคนร่างสูงติดสอยห้อยตามาด้วย
ไอ้เจเลิกคิ้วสูงเมื่อเซฟหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้และปลดกระดุมเสื้อนิสิตเพื่อคลายอากาศร้อนอบอ้าว แต่ทำเอาคนใกล้ตัวอย่างฉันตาละห้อยเพราะเนื้อเนียนที่โผล่ออกมาวับๆ แวมๆ
ไม่เท่านั้น… เห็นอะไรมั้ย?
นั่น!
