เหมียว~
.....
ฟ่อ!
เสียงร้องอ้อนสลับกับเสียงขู่ฟ่อดังต้อนรับเจ้าของบ้านและผู้อาศัย จิรัชญาที่เดินนำหน้าอุ้มโรซี่ขึ้นมาลูบหัวเบา ๆ เธอนอนให้น้ำเกลือที่โรงพยาบาลตั้งสองคืน คิดถึงลูกสาวใจจะขาด
ส่วนกฤตินก็ได้แต่ปลงตกให้กับท่าทีไม่ยอมรับของสัตว์เลี้ยงตัวน้อย ตลอดเวลาที่จิรัชญานอนโรงพยาบาล เขาเป็นคนหาข้าวหาน้ำทำความสะอาดห้องน้ำให้ แมวน้อยคงรับรู้ได้เลยไม่ขู่เหมือนเมื่อก่อน แต่พอแม่กลับมาปุ๊บ เจ้าตัวน้อยก็กลับมาขู่เขาจนตัวฟูขนตั้งไปหมด
เหมือนกันมากจริง ๆ ทั้งเจ้าโรซี่ ทั้งหนูจี
เพราะตอนที่นอนโรงพยาบาลหนูจีก็ไม่ได้มีท่าทีต่อต้านเขาเลย ให้กินข้าวกินยาก็ไม่เคยอิดออด แต่พอกลับมาบ้านกลับมีท่าทีเปลี่ยนไป พูดอะไรก็เริ่มไม่ฟังแล้ว
ถึงได้บอกว่าหนูจีนิสัยเหมือนโรซี่อย่างกับแกะ พอมีพวกพ้องก็เริ่มต่อต้าน เช่น...
“ผมเอาของเข้าไปเก็บในห้องให้นะครับ”
“เดี๋ยวก่อน นี่นายลืมกฎแล้วเหรอ?”
“ไม่ได้ลืมครับ แต
