“ไอ้!”
มือเรียวง้างขึ้นสูง หมายจะฟาดใบหน้าเจ้าเล่ห์น่าหมั่นไส้นั่นให้หายช้ำใจ แต่คนที่ถูกตบไปแล้วหนึ่งครั้งรู้ทัน กฤตินจับแขนเรียวไว้ได้ก่อนจะถูกฝ่ามือหนัก ๆ ฟาดลงมา
เห็นตัวบาง ๆ แบบนี้แต่หนูจีมือหนักมาก
“นายมันชั่ว!”
จิรัชญาสะบัดแขนออกด้วยท่าทีรังเกียจ ฟันขาวกัดริมฝีปากตัวเองเต็มแรงจนมีเลือดซึมออกมา กฤตินรู้สึกไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่ เพราะอยากให้กลีบปากคู่นั้นบวมเจ่อด้วยฝีมือของเขาคนเดียว
“เสียใจเหรอ? เมื่อคืนคุณชอบมันจะตาย” เอ่ยถามพลางโน้มตัวเข้าไปใกล้จนคนตัวบางไร้ทางหลีกหนี
“ไปให้พ้น!”
“เมื่อคืนไม่เห็นพูดแบบนี้”
ถึงจะพูดยั่วโมโหแบบนั้น แต่กฤตินก็ยอมถอยห่างแต่โดยดี เขาสวมแว่น จัดผมให้กลับมาเป็นทรงเดิม ใบหน้าเจ้าเล่ห์ถูกปรกคลุมด้วยเส้นผมสีเข้มจนมิดชิด
เขาเดินกลับไปที่รถ เปิดประตูออก ก่อนจะหันมาบอกหนูจีด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ
“ขยับรถเถอะครับ เรากำลังจะสาย ปล่อยให้ผู้ใหญ่รอนานไม่ดีนะ”
“
