รถญี่ปุ่นสีเทาอ่อนที่กฤตินซื้อมือสองเมื่อหลายปีก่อนหยุดลงหน้าประตูรั้วคฤหาสน์หลังใหญ่ ชายหนุ่มมองสิ่งปลูกสร้างตรงหน้าด้วยความประหม่าเล็กน้อย
ได้รับทุนสนับสนุนจากเจ้าสัวมาเป็นสิบปี แต่นี่เป็นครั้งแรกที่กฤตินได้มาเหยียบอาณาจักรของเจ้าสัวจรินทร์ มันแตกต่างจากบ้านของเขากับแม่อย่างสิ้นเชิง ประตูรั้วสีขาวตั้งตระหง่าน สูงจนแทบไม่มองไม่ตัวคฤหาสน์ด้านใน ทางขวาของประตูมีป้อมขนาดใหญ่ และมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยร่างยักษ์ประจำตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง
บ้านของเขากับแม่ ใหญ่กว่าป้อมรักษาความปลอดภัยของคฤหาสน์นี้ไม่เท่าไหร่ พอให้สองแม่ลูกอยู่ด้วยกันได้โดยไม่อึดอัดจนเกินไป
แตกต่างกันเหมือนฟ้ากับเหว
ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจ ว่าทำไมเจ้าสัวจรินทร์ถึงอยากให้เขาหมั้นกับหลานสาวคนเดียวของตัวเอง ทั้ง ๆ ที่เจ้าสัวน่าจะมีตัวเลือกที่เพียบพร้อมกว่ามากมาย เขาไม่เหมาะสมเลยสักนิด...
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะกระจกฝั่งคนขับด
