ขวับ!!!
ฉันรีบหันมองซ้ายขวาอย่างไว หลังจากที่ได้รับข้อความจากผู้ชายที่ชื่อเพทาย ก่อนที่สายตาของฉันจะไปปะทะเข้ากับเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังนั่งจ้องมาทางฉันอย่างไม่วางตาผ่านบานกระจกสีใสของร้าน
นี่เขานั่งอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่นะ?
“มีอะไรหรือเปล่าครับน้องอลิซ?”
“ไม่มีอะไรค่ะ” ฉันหันกลับมาสนใจคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามก่อนจะระบายรอยยิ้มออกมาและตอบเขากลับไป
“ผู้ชายคนนั้น น้องอลิซรู้จักเหรอครับ ผมเห็นเขานั่งมองเราสองคนมาสักพักแล้วนะ” นั่งมองสักพักแล้วงั้นเหรอ?
“เขาเป็นเพื่อนของเจ้านายอลิซค่ะ” จะให้ตอบว่าไม่รู้จักก็คงไม่ได้ เพราะเมื่อคืนก็พึ่งนอนครางชื่อเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย
“โล่งอก ผมคิดว่าเขาเป็นแฟนน้องอลิซซะอีก”
“ไม่ใช่ค่ะ อลิซยังไม่มีแฟนนะ โสดสนิทเลย” ตั้งแต่จำความได้ฉันยังไม่เคยมีแฟนเลยสักคน ถึงแม้จะมีผู้ชายเข้ามาจีบมากมาย แต่ว่าฉันก็ไม่ได้สนใจที่จะคุยหรือคบกับใครเลย
“ไม่น
