วันต่อมา 11.30 น.
“สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดนะคะพี่เพทาย” ผมมองไปยังกล่องของขวัญใบเล็กที่อยู่ในมือของยัยพราว น้องสาวสุดที่รักของผม ก่อนจะถามเธอออกไป
“ไหนดูดิ๊ ปีนี้ซื้ออะไรให้พี่” ปกติทุกๆ ปีเธอจะซื้อพวกเนกไท ปากกา ไม่ก็เข็มขัดหนังให้ผมไง ไม่รู้ว่าปีนี้ผมจะได้อะไรเป็นของขวัญ
“ว้าว ทำไมดูรวย นี่พราวเอาเงินจากไหนไปซื้อให้พี่เนี่ย” และเมื่อผมเปิดกล่องออกมาก็ต้องแปลกใจ เพราะสิ่งที่อยู่ด้านในมันคือนาฬิข้อมือยี่ห้อดังอย่างRolex ที่ผมก็เล็งเอาไว้อยู่เหมือนกัน
แต่ไม่นึกไม่ฝันว่ายัยพราวจะซื้อมันให้ผม แล้วนี่ไปเอาเงินจากไหนมาเยอะแยะวะ คงไม่ได้โทรไปขอเงินพ่อแม่หรอกนะ
“เงินเดือนจากการฝึกงานที่พี่องศาให้พราวเป็นพิเศษ แล้วก็เงินเก็บของพราวอีกนิดหน่อยค่ะ”
“ทำไมช่วงนี้ไอ้องศามันใจดีผิดปกติวะ เมื่อวานก็จ้างเด็กเอ็นมาให้พี่ แล้วนี่ยังให้เงินเดือนพราวอีกเหรอ?” หรือไอ้องศามันกินอะไรผิดมา ปกติมันไม่ได
