@บ้านเพทาย 17.45 น.
“พี่เพทาย…ไปไหนมาคะ?” ทันทีที่ผมก้าวขาเข้ามาภายในบ้าน เสียงอันคุ้นเคยก็เอ่ยถามผมอย่่างสงสัย งั้นก็สงสัยต่อไปเพราะผมก็ไม่คิดที่จะบอกเธอเหมือนกัน
“เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กไม่เกี่ยว”
“พราวโตแล้วนะคะ เรียนใกล้จะจบแล้วด้วย”
“ถึงจะโตแค่ไหน แต่พราวก็ยังเป็นเด็กในสายตาพี่อยู่ดี แล้วนี่จะนอนค้างที่บ้านอีกคืนเหรอ ไม่กลับคอนโดรึไง?” ถึงเธอจะโตเป็นสาวเต็มวัยแล้ว แต่ยังไงยัยพราวก็ยังคงเป็นเด็กสำหรับผมอยู่ดี
“เดี๋ยวจะกลับค่ะ รอคุยกับพี่เพทายก่อน” รอคุยกับผมงั้นเหรอ นี่คงเป็นเหตุผลที่ผมยังเห็นเธออยู่ที่บ้านสินะ ปกตินี่คงจะกลับคอนโดไปละ
“คุยกับพี่เหรอ เรื่องอะไร?” ผมถามเธออย่างสงสัย ก่อนที่คำตอบของคนตรงหน้าจะทำให้ผมคิ้วขมวดเข้าหากัน
“เอ่อ….คือว่าพราว….พราวมีแฟนแล้วนะคะ” ว่าไงนะ มีแฟนแล้วงั้นเหรอ นี่ผมคงไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม
“ใคร? ไม่เห็นพามาแนะนำให้พี่รู้จัก”
“ไว้เดี๋ยวฝึกงาน
